اثربخشی طرح واره درمانی بر کاهش احساس پوچی زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

شخصیت مرزی یک الگوی فراگیر بیثباتی در روابط بین فردی، خودانگاره، وعواطف به همراه تکانشگری بارزاست که از اوایل بزرگسالی آغاز و در زمینههای گوناگون ظاهر میگردند.پژوهش حاضر با هدف اثر بخشیطرحواره درمانی بر کاهش رفتارهای تکانشگری بیماران زن مبتلا به اختلال شخصیت مرزی،انجام شد.این پژوهش از نوع پژوهش های آزمایشی با طرح انجام شد.از بین تمام زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی کهدر مرکز شبانه روزی توس در سال 1131 ،نگهداری می شدند ، 2نفر به روش نمونه گیری غیر احتمالی هدفمند انتخاب شدندپس از تعیین خط پایه با استفاده ازمصاحبه نیمه ساختار) SCID-II (ومقیاس امید اریاشنایدر) SAHS ) گروه نمونه طی 12 جلسه هفتگی تحت درمان طرحواره درمانی قرار گرفت.یافته های حاصل از آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف استاندارد و واریانس و آمار استنباطی نا پارامتریک فریدمن نشان داد که طرح واره درمانی بر کاهش احساس پوچی تاثیر معنادار نداشته است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، اختلال شخصیت مرزی ، احساس پوچی