اثر بخشی تحلیل رفتار متقابل درپیشگیری از عود مردان مبتلا به اعتیاد تحت درمان نگهدارنده با متادون

مطالعه حاضر با هدف تعین اثر بخشی تحلیل رفتار متقابل درپیشگیری از عوددر مردان مبتلا به اعتیاد تحت درمان نگهدارنده با متادون انجام شد. از بین 121 نفر مراجع مبتلا به اعتیاد که تحت درمان با متادون بودندوازاسفند 22 تا خرداد 29 به کیلنیک دماوند شهر مشهد مراجعه کرده بودند تعداد 01 نفر برای نمونه انتخاب وبه دوگروه 21 نفره آزمایش وگواه به طور تصادفی جایگزین شدندپژوهش با استفاده از طرح پیش آزمون؛ پس آزمونهمراه با گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفته است . هر دو گروه قبل از انجام برنامه مداخله ازلحاظ دموگرافیک همگن شدند.تنها گروه آزمایش علاوه بردرمان معمول مرکز تحت آموزش برنامه مداخله به مدت سه ماه بارویکرد تحلیل رفتار متقابل به صورت گروهی در 8جلسه یک ساعتی در هر هفته در کیلنیک دماوندتحت آموزش قرار گرفتند . ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش کیت سرندی مورفین که از این ابزار برای کنترل عود آزمودنی ها استفاده گردید .قبل از برنامه مداخله آزمایش مربوطه انجام شد وبعد از برنامه مداخله دوباره چک مورفین انجام گرفت. در مطالعه حاضر از آزمون ناپامتریک من ویتنی استفاده شد. در این بررسیها مقدار معناداری در سطح ≤0/05 پی تعیین شد وپی برابر و یا کمتر از0/05 به معنای رد فرض صفر قلمداد گشت بنابراین مداخله به روش تحلیل رفتار متقابل در کاهش عود افراد معتاد تحت درمان با متادون موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، تحلیل رفتار متقابل ، عود