اصل آزادی قراردادی در عقد صلح با نگاه ویژه به ماده 10 قانون مدنی

عقد صلح از جمله معاملاتی است که با دامنهی وسیع خود، در قرن های متمادی توانسته است نیازهای گوناگون بشر را پوشش داده و به نوعی حاکمیت ارادهی افراد را جلوهگر سازد. قبل از حاکمیت قانون مدنی و اصل حاکمیت اراده در ماده ی 10 این قانون معاملات، تنها در قالب یکی از عقود معین منعقد می شد و اگر معامله ای در قالب یکی از عقود معین جای نمیگرفت، عقد صلح عنوان عامی بود که آن را تحت پوشش خود قرار می داد و پشتیبان و حامی صحت آن می شد.با پذیرش اصل آزادی قراردادها در مادهی 10 ق.م در کنار عقد صلح با آن قلمرو وسیع ، این سؤال قابل طرح است که به واقع با وجود عقد صلح با آن وسعت قابل ملاحظه ، چه نیازی به تدوین مادهی 10 ق.م بود یا بالعکس، با تصویب مادهی 10 ق.م آیا نیازی به تدوین مادهی 754 ق.م می بود؟ آنچه در این نگارش به رشته ی تحریر در آمده ، بررسی رابطه ی این عقد تاریخی با اصل آزادی قراردادها در مادهی 10 ق.م است؟

کلیدواژه ها:

صلح ، اصل آزادی قراردادی ، ماده 10 ق.م ، عقود نامعین