اکولوژی و اصول طراحی شهری اکولوژیک

روند فزاینده شهرنشینی و مهاجرت به شهرها متعاقباً باعث افت کیفیت محیط زیست شهرها و افت شدید بنیانهای اکولوژیکی شده است. در صورت عدم اقدام کارا به منظور بهبود فرایندهای اکولوژیکی و ادامه روند استفاده از سوختهای فسیلی، فعالیتهای ناپایدار بشر منجر به تغییرات آب و هوایی و چالشهای عظیم انرژی میشود. لزوم پرداختن به بعد جدیدی از توسعه تحت عنوان بعد زیست- محیطی با هدف مدیریت و نگهداری منابع طبیعی و جهت دهی به تحولات و ساختارهای رشد و فناوری و تامین نیازها و رضایتمندی همه نسلها، بیش از پیش احساس میشود. تغییر از حالت بهره بردارانه از طبیعت به تعادل میان اکوسیستم انسانی و اکوسیستم طبیعی، از اهداف توسعه پایدار زیست محیطی میباشد. شهر به عنوان یک اکوسیستم کارا با چرخهای از منابع طبیعی و انسانی متعامل، همواره به عنوان بزرگترین مصرف کننده منابع محسوب میشود. طراحی شهری با رویکرد توسعه اکولوژیکی ابزاری جهت کنترل و هدایت توسعه شهر و فعالیتها و ارتقای کیفیت- های محیطی شهر به شمار میرود. استفاده از رویکرد اکولوژیک در طراحی شهری فرصتهایی را برای خلق سیستمهای اکولوژیکی کاربردی که از طریق این سیستمها، میتوان فرآیندهای طبیعی، محیطهای شهری و فعالیتهای انسانی را با یکدیگر ادغام نمود پدید میآورد. بررسیهای این پژوهش اصول طراحی شهری با رویکرد اکولوژیک را نشان میدهد

کلیدواژه ها:

اکولوژی شهری ، توسعه اکولوژیک ، پایداری ، اصول طراحی شهری اکولوژیک ، بافت تاریخی