حاشیه نشینی مانعی اثر گذار در تحقق توسعه پایدار شهری

افزایش جمعیت شهری جهان در قرن حاضر بویژه نیمه دوم آن آهنگ شتابانی یافته است بازتاب این رشد به همراه تغییر الگوی مصرف زمین حاشیه نشینی را به دنبال آورده است حاشیه نشینی در حقیقت جلوه ای از فقر شهری و عملکرد فضا به عنوان بستر باز تولید فقر است حاشیه نشینان فقر فقیری را تشکیل می دهند که با عوارضی چون ساختمان های ناپایدار فقر اقتصادی و ... سروکار دارند و فرآیند توسعه شهری پایدار و شبکه شهری را با چالش هایی روبرو می سازند در مقاله حاضر با بررسی مطالعات انجام پذیرفته پیرامون حاشیه نشینی به موانعی که این پدیده در شاخص های توسعه پایدار ایجاد می کند پرداخته شده است هم چنین برای دستیابی به هدف تحقیق که همانا تبیین یکی از موانع تاثیر گذار در راه تحقق توسعه پایدار شهری می باشد با روش تحلیلی توصیفی و استفاده از مولفه های سه گاه اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی پایداری شهری در بخش حاشیه نشین شهر تهران مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج حاصل از این تحقیق بیان می دارد که حاشیه نشین در راه تحقق توسعه پایداری شهری در تمامی مولفه های یاد شده مانعی اثر گذار محسوب می گردد.