ارزیابی کمی نقش برنامه ریزی اراضی در عمران وتوسعه شهری (نمونه موردی :شهر زنجان1367-1383)

یکی از محور های اصلی برنامه ریزیشهری برنامه ریزی کاربری زمین است موضوع اصلی در آن نحوه تخصیص زمین به کاربری های مختلف وهماهنگ کردن ها با یکدیگر میباشد توسعه شهری نیز نشات گرفته از این نحوه تخصیص میباشد که با کذشت بیش از نیم قرت از تجربه تهیه انواع طرح های توسعه شهری در ایران همچنان طرح خای مسیر خود را طی میکنند و شهر ها با وجود داشتن طرح مسیر فارغ از طرح های را میپیمابدو توسعه شهرها متاثر ز مسائل اقتصادی مشکلات ساختاری د ربرنامه ریزیهای شهری منطقه ای و بی عدالتی های ناشی از اجرای طرح های توسعه شهری منجر توسعه ناموزون شهر کمبود خدمات و امکانات شهری و مشکلات و بسیاری پیامدهای دیگر شده است توجه به مساله برنامهریزی کاربریزمین کیتواند نقشی مهمو تععین کننده در روند توسعه و عمران شهری زنجان و کاهشش مشکلات آن داشته باشد در این مقاله ابتدابعد از جمع آوری داده های مربوط به سرانه ها ومساحت کاربری های شهر زنجان به تحلیل کمی وضعیت کاربری های در دوره وضع موجود 1383 و طرح تفصیلی مصوب 1367 پرداخته شده است و این نتیجه حاصل شده که وضغیت سرانه کاربری کمتر از حد استاندارد ها بوده و تح=خصیص کاربری های متناسب با توسعه شهر و میزان جمعیت نمیباشد که در انتها راهبردها نوین و علمی برای حل این معضل و رسیدن به توسعه پایدار را نتیجه گیری میکند

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، برنامه ریزی کاربری اراضی ، ارزیابی کمی ، توسعه وعمران شهری ، شهر زنجان