بررسی میزان تمایل مشارکت در طرح های بافت فرسوده از دیدگاهساکناننمونه موردی طرح اعتلای کیفیت حیات شهری آبکوه

بافتهای فرسوده در قالب بافتهای تاریخی، شهری و حاشیه ای ، بخش وسیعی از شهر مشهد را به خود اختصاص داده است. روند رو بهفرسودگی و مخاطراتی که از پیامدهای این موضوع می باشد، مداخلات مدیریتی را در قالب برنامه ریزی و اجرا در بافتهای مذکورضروری نموده است.مقاله حاضر به بررسی بافت فرسوده آبکوه به عنوان یکی از بافتهای فرسوده شهر مشهد می پردازد. انتخاب بافت مذکور بعنوان نمونهموردی به دلیل تصویب طرح اعتلای کیفیت حیات شهری آبکوه و اجرایی شدن آن در حال حاضر، صورت گرفته است. در اینپژوهش ابتدا سعی می گردد تا طرح پیشنهادی، اهداف ، رویکردها و نوع مداخله در بافت توسط مشاوران تهیه کننده طرح بررسی و درمرحله اجرا با توجه به ضرورت مشارکت طلبی اجتماعی مردم بومی، به جمع آوری نظرات از دیدگاه عوامل درگیر در پروژه و ارائهخروجی در این خصوص بپردازد. در مرحله بعد شناسایی شکاف های میان مراحل طرح (ایده پردازی) تا اجرا (پیاده سازی) و کاستیهای دستیابی به اهداف طرح خصوصاً نحوه مداخله مردمی در بافت و شناخت پتانسیلها و کمبودهای ساکنین، مورد بررسی قرار میگیرد. نهایتاً بررسی دو دیدگاه مدیران اجرایی و ساکنان بافت در خصوص اجرای طرح، منتج به رویکرد عامل سومی شده است که بهبیان مشکلات اجرایی و موانع ایجاد شده جهت پیشبرد طرح توسط هردوگروه پرداخته است

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، مشارکت پذیری ، بهسازی ونوسازی ، قلعه آبکوه ، مشهد