ارتقا کیفی زندگی در محلات با رویکرد تقویت سازمان فضایی واستخوانبندی محله (مطالعه موردی: محله پروین در شهر اصفهان)

در دوران معاصر به دلیل تحولات شتابزده و ناگهانی در همه ابعاد شهری شاهد دگرگونیهای کالبدی عمده و گسترشهای سریع ونامتوازن در شهرها هستیم. در سالهای اخیر که شهرها در خدمت اتومبیل ها در آمدهاند، با احداث خیابان های جدید با عرض زیاد،انسجام و به هم پیوستگی محلات از بین رفته و در نتیجه استخوان بندی قدیم آنها را به چالش کشیده و تضعیف نموده است. از آنجاکه یکی از اهداف طراحی شهری، نظم دهی ترکیب فضایی- کالبدی ساختار فضایی شهرها، فعالیت ها و عناصر ساختاری آنهامرکب از دو عنصر توده و فضا است، ضروری است تا گام هایی در راستای تقویت و تجدید سازمان فضایی استخوان بندی محلاتدر شهرها برداشته شود. پژوهش حاضر به دنبال آن است تا در راستای دستیابی به هدف اصلی که شناسایی عوامل و عناصر موثر درشکل دهی استخوان بندی و تقویت شاخصهای کیفیت زندگی میباشد با انتخاب محله پروین 2واقع در منطقه 10شهرداری اصفهان وبا استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، اقدام به بررسی مفهوم استخوان بندی در مقیاس محله و عناصر تشکیل دهنده آنها نماید. بههمین منظور، معیارهایی نظیر تقویت و تداوم محور اصلی محله، ترکیب عملکردها برای دستیابی به وحدت فضایی، عرصه عمومی بهعنوان بستر تعاملات اجتماعی، نشانه های شهری و شبکه ای از مراکز جهت ارزیابی و بررسی کیفیت زندگی در محله پروین شناساییشد و پس از شناخت و تحلیل محدوده مورد مداخله، راهبردهایی جهت ارتقا و تجدید سازمان فضایی و تقویت استخوان بندی ارائهگردید.

کلیدواژه ها:

استخوان بندی ، ترکیب فضایی - کالبدی ، محله پروین و روش توصیفی تحلیلی