بررسی و تحلیل توسعه فیزیکی منطقه 18 شهرداری تهران

یکی از موضوعات مهم دربرنامه ریزی شهری، مسئله توسعه فیزیکی شتابان شهرها در نتیجه رشد سریع جمعیت ساکن در آنها است که منجر به بروز مشکلات عدیده ای از جمله از بین رفتن زیستگاه های طبیعی، رشد پراکنده شهرها، وابستگی بیش از حد به اتومبیل و..شده است. گسترش روزافزون شهرها، کاهش منابع طبیعی، انبوهی و ازدحام ترافیک تنها برخی از اثرات مخربی است که رشد بی رویه جمعیت و پراکندگی نامعقول آن بر روی محیط های طبیعی و فرهنگی جوامع برجای می گذارد. رشد و توسعه کالبدی شهر فرآیندی است که علی رغم تاثیرپذیری از ساختارهای موجود، در تمام نظام ها و ساختارهای شهری به طور مستقیم و غیر مستقیم تاثیر می گذارد. به همین دلیل چنانچه این فرآیند جریان درستی را طی نکند، اثرات نامطلوب بسیاری براجزای مختلف شهر بر جای می گذارد. روند توسعه فیزیکی منطقه 18 شهرداری تهران به دلیل دسترسی های مهم از جمله خطوط راه آهن تهران- تبریز و تهران- اهواز ، وجود جاده ساوه به عنوان پل ارتباطی با مناطق جنوبی تهران و شهرستان های جنوب غرب تهران و... در سال های اخیر دچار تغییر و تحولاتی شده است. دراین مقاله برآنیم بااستفاده ازنرم افزارGISو مدل آنتروپی شانون و هلدرن نحوه الگوی توسعه فیزیکی منطقه 18 از سال 1365 تا 1390 را مورد بررسی قرار دهیم. نتایج بررسی و تحلیل فرآیند توسعه منطقه 18 شهرداری تهران، گویای این واقعیت است که منطقه با فرایند روند شتابان و کنترل نشده توسعه فیزیکی همراه بوده است که این مسئله باعث از بین رفتن فضاهای سبز و زراعی منطقه، شکل گیری کاربری صنعتی غیر مجازدر مناطق شهری و حرکت به سمت شکل گیری توسعه پراکندهsprawl شهری شده که کنترل تمامی تبعات منفی یاد شده کار مشکلی خواهد بود

کلیدواژه ها:

توسعه فیزیکی ، مدل آنتروپی و هلدرن ، منطقه 18 شهرداری تهران