طراحی سازه های فضا کار پاشامی هوشمند و تاثیر متقابل آن بر معماری

امروزه سازه های فضا کار پاشامی (Membrane Space Structures کاربرد وسیعی در پوشش دهانه های بزرگ وپروژه های معماری پیدا کرده است.یکی از محدودیت های این سازه ها، که می تواند عملکرد آنها را تحت تاثیر قرار دهد انعطاف پذیری بیش از انتظار در مقابل نیرو ها و عوامل موثر به ویژه تحت اثر نیروی باد می باشد. این تحقیق مفهوم نوین سازههای هوشمند که پتانسیل بزرگی در تولید سازههای فضاکار کنترلی یا تغییر فرمپذیر دارند را معرفی مینماید. هدف این تحقیق بیان این پتانسیل در حوزهی سازههای پاشامی مرکب هوشمند و کاربردهای آن در معماری است سازه های پاشامی مرکب هوشمند تغییر فرم پذیر شامل یک سازهی سبک متداول میزبان از قبیل سازههای پارچهای، و یا پلیمرهای سنتزیP. V. Cبوده که توسط دو لایهی پایینی و بالایی پیزوالکتریک پوشانده شده است. این مدل هر دو نقش باربری و مکانیسمهای محرک/ سنسور را ایفا میکند. مکانیسم تحرک این سازه، مکانیسمهای محوری است که سازهی میزبان هسته بین دو لایه فعال خارجی پلاریزه شده عرضی، ساندویچ شده است. با اعمال یک میدان الکتریکی موازی با راستای پلاریزاسیون به این لایهها میتوان انبساط و انقباض در کل سیستم ایجاد نمود. این مکانیسم محرک میتواند به نحوی اعمال شود که سازه به شکلهای مختلف مورد نظر تبدیل شود. در این مقاله تلاش شده است قابلیت سازه های فضا کار پاشامی هوشمند در معماری مورد بررسی و کنکاش قرار گیرد و ظرفیت قابل توجه آن ارائه و معرفی گردد.

کلیدواژه ها:

سازه های غشایی ، سازه های پاشامی ، سازه های هوشمند ، معماری