بررسی اثر کاتیون ها و آنیون ها بر روی رها سازی پتاسیم

آبها بهشمار میرود. در این پژوهش اثر کاتیونها (سدیم، منیزیم، کلسیم و هیدروژن) و آنیون ها (کلر، سولفات) روی رهاسازی پتاسیم 0 تا 10 میلیمول عصاره / در 5 خاکمختلف مورد مطالعه قرار گرفته شده است. با مطالعه رهاسازی پتاسیم با استفاده از غلظتهای 5 گیرهای کلرید سدیم، کلرید منیزیم، کلریدکلسیم، سولفات سدیم، سولفات کلسیم، اسید سولفوریک و اسید کلریدریک نتیجه گرفته شده که با افزایش غلظت سدیم، منیزیم،کلسیم و هیدروژن میزان پتاسیم رهاسازی شده افزایش یافت. هیدروژن و منیزیم نسبت به کاتیونهای دیگر میزان بیشتری پتاسیم را رها کردند. تأثیر گونه های کاتیونی عصاره گیرها بر رهاسازی پتاسیم به این صورت بود: سدیم < کلسیم < منیزیم << هیدروژن. متوسط میزان پتاسیم رهاسازی شده در کلرید سدیم بیشتر از سولفات سدیم و در کلرید کلسیم بیشتر از سولفات کلسیم بود این امر نشان دهنده این است که آنیون ها نیز بر رها سازی پتاسیم اثر دارند. اثر آنیون کلر بیشتر از سولفات بود. نتایج این پژوهش نشان میدهد که استفاده طولانی مدت از آب آبیاری با غلظت بالای منیزیم و کلسیم، میتواند منجر به افزایش رهاسازی پتاسیم از خاک شده و خطر آلودگی آبهای زیر زمینی را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

رها سازی ، پتاسیم ، کاتیونها ، آنیون ها ، آبهای شور- سدیک ، آلودگی آب های زیرزمینی