استعدادیابی درحوزه رفتارحرکتی ؛مطالعه موردی دررشته بدمینتون

استعدادیابی ورزشی فرایندی است که بوسیله آن افراد براساس نتایج ازمونهای سنجش عوامل ویژه هررشته ورشزی که احتمال موفقیتشان درآن زیادتر است شناسایی و راهنمایی میشود بنابراین فرایند شناسایی ورزشکاران مستعدبرای شرکت دربرنامه های تمرینی سازمان یافته یکی ازمهمترین مسائل درورزشهای معاصر است یکی ازاهداف این بررسی جایگاه استعدادیابی درحوزه رفتارحرکتی می باشد و پرداختن به شیوه های رایج آن دردنیا و کشورهای مختلف اشنایی با معیارها و عوامل موثر براستعدادیابی است هدف دیگر ارایه یک نمونه پژوهش انجام گرفته دراین حیطه می باشد هدف دراین قسمت بررسی وضعیت موجود استعدادیابی و تدوین شاخصهای مرتبط با رشته بدمینتون درایران می باشد بدین منظور این پژوهش دردومرحله جداگانه ول یدریک راستا و مکمل یکدیگر انجام گرفت دربخش اول از154 نفر مسئول 33 مربی 30 و ورزشکار 91نفر دررشته بدمینتون توسط سه پرسشنامه ویژه نظر سنجی به عمل امد تا براساس آن وضعیت موجود استعدادیابی وشیوه های مطلوب و مهمترین ویژگیهای زیست سنجی قابلیت های حرکتی ظرفیت روان شناختی و شاخصهای مهارتی عوامل چهارگانه شناسایی گردد دربخش دوم این عوامل با اجرای ازمونهای مختلف درسه گروه ورزشکاران نخبه 13غیرنخبه 8 و نیمه ماهر 17نفر دریک فعالیت میدانی موردمطالعه قرارگرفت نتایج دربخش اول نشان داد که ازنظر مسئولان مربیان و ورزشکاران درشرایط موجود الگویی برای استعدادیابی درکشور وجود ندارد مناسب ترین سن برای شروع این رشته 10-12سالگی بوده و بهترین تیپ بدنی اکتومزومورف بلندوعضلانی است و اموزش وپرورش باید سهم عمده ای درفرایند استعدادیابی بعهده داشته باشد p<0/05 دربخش دوم نتاجی مشترک بین نظرسنجی و فعالیت میدانی نشان داد محیط ساق پا و عامل استقامت قلبی تنفسی و نیز تمرکز مهمترین پیشگوهای معنی داردرتمیز ورزشکاران می باشد p<0/05 درشاخصهای مهارتی همگرایی قابل ملاحظه ای بین نتایج بدست نیامد درنهایت می توان نتیجه گیری نمود که درشرایط فعلی سازمانی درکشور عهده دار امراستعدادیابی نیست به دلیل پیچیدگی مسئله نیازمند تحقیقات زیربنایی به شکل روش طولی است توجه به همه ابعاد تفاوت فردی اعم ازیست سنجی حرکت روانشناختی و مهارتی ازالزامات آن می باشد