اثر بی تمرینی کوتاه مدت بر منتخبی از شاخص های عملکردی و آنتروپومتریکی رزمی کاران

هنگامی که عضلات در معرض اضافه بار قرار م یگیرند، با این اضاف هبار سازگار م یشوند و عملکرد بهبود میی‌ابد ) 3(. این سازگار یها با توجه به نوع فعالیتی که فرد انجام می دهد، متفاوت است. تمرینات استقامتی موجببهبود حداکثر اکسیژن مصرفی ) 2،1،3 (، افزایش حجم خون و پلاسما ) 1،3 (، هایپرتروفی عضله قلب ) 1،2،3 (، افزایش مویر گهای خونی ) 4،1،3 (، افزایش میتوکندری های درون سلولی ) 4،2،1 ( و آنزی مهای اکسیداتیو) 1،2 (می شود و تمرینات مقاومتی موجب هیپرتروفی عضلانی ) 1(، افزایش قدرت عضلانی ) 12،13،11،9،10 ( ، را موجب می شوند. زمانی که محر کهای تمرینی از قطع می شوند این سازگاری ها معکوس می شود ) 3(. بی تمرینی از دست دادن بخشی یا کل سازگار یهای تمرینی در اثر تمرین ناکافی است ) 5،7 (. بی تمرینی بهدو دسته کوتاه مدت )تا 4 هفته( و بلند مدت )بیشتر از 4 هفته( تقسیم م یشود ) 5،6 (. به طور کلی هر چه مدتبی تمرینی طولانی تر باشد، اثرات منفی آن بیشتر است ) 5،18،6،8 (. اثرات بی تمرینی متأثر ازعوامل مختلفی است که شامل میزان آمادگی و سابقه تمرینی فرد، مدت زمان توقف تمرینات ) 5،6 (، نوع ورزش که فرد قبل از شروع بی تمرینی انجام م یداده است، می باشد. ورزشکاران اغلب به طور مقطعی در طی تمرین یا رقابت؛ آسی بها، شکستگ یها،بیمار یهاو یا عوامل دیگر را تجربه می کنند، بنابراین بسیار مهم است که ما مکانیزم های متناسب با تغ ییرات فیزیولوژیکی و عملکردی ورزشکاران رابشناسیم ) 5(. با توجه به معدود بودن اطلاعات در خصوص اثرات بی تمرینی بر تمرینات ترکیبی، به خصوص در سرعت ، لذا ما در پژوهش حاضر بر این شدیم تا اثر چهار هفته ب یتمرینی را بر منتخبی از شاخ صهای عملکردی و آنتروپومتریکی رزمی کاران مرد بررسی کنیم.

کلیدواژه ها:

بی تمرینی ، رزمی کاران ، عملکرد استقامتی ، انعطاف پذیری ، آنتروپومتری