بررسی نقش انرژی های نو در معماری پایدار و رابطه آن با محیط زیست وتوسعه پایدار

رشد علم و صنعت و فن آوری در جهان امروز, روش های مختلف استفاده از انرژی را که در دوران قبل از انقلاب صنعتی معمول بوددگرگون کرده و شناخت منابع انرژی های جدید تحولی عظیم در توسعه صنعتی و تکامل اجتماعی بشر بوجود آورد. به دلیل ایجادبحران انرژی در جهان و پایان پذیر بودن منابع انرژی های تجدیدناپذیر و همچنین افزایش آلودگی محیط زیست به دلیل استفادهبی رویه از انرژی فسیلی لزوم استفاده از انرژی های پایدار مخصوصاً در بخش ساختمان که 40 درصد از مصرف انرژی را در کشوربه خود اختصاص داده است, مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به روند رشد تکنولوژی و مطرح شدن مبحث انرژی های پایدار وکاهش مستمر ذخیره انرژی های تجدیدناپذیر همچنین وجود منابع مناسب انرژی های پایدار (خورشید, آب, باد, بیوگا ز و ...) درکشور ما معماران می توانند با طراحی معماری مناسب و هماهنگ با اقلیم و با استفاده از الگوهای معماری ایرانی که به شیوه های مناسبی از انرژی های پایدار در طراحی معماری بهره گرفته اند و نیز با توجه به تکنولوژی و علوم جدی د, فضایی مناسب و با آسایش حرارتی مطلوب به وجود آورند. بنابراین برای رسیدن به این اهداف, تحقیقات وسیع و کاربردی در این مورد ضرورت پیدامی کند. دستیابی به توسعه پایدار مستلزم تحول مثبت عظیم بنیادی در اقتصاد جهان, بهره وری معقول از منابع طبیعی, نیز تغییرجهت اساسی در نگرش انسان به طبیعت و تجدیدنظر جدی در الگوهای تولید و مصرف است.در این مقاله به بررسی تعامل معماری پایدار و انرژی های نو و همچنین تاثیر این تعامل در توسعه پایدار، محیط زیست و بهینه سازی مصرف انرژی می پردازیم تا بتوانیم فضای معماری همراه با آسایش و رفاه برای انسان به وجود آوریم.

کلیدواژه ها:

انرژیهای نو ، معماری پایدار ، محیط زیست ، توسعه پایدار