مطالعه اقلیمی فضاهای زمستان نشین خانه های سنتی یزد و ارائه پیشنهاد برای بهبود وضعیت فعلی آن (نمونه موردی: خانه رسولیان)

در شهر یزد، بناهای فراوانی در سطوح مختلف جامعه، کنار یکدیگر قرار گرفته است و این بافت شهری تاریخی در میان شهرهای دیگر ایران، نادر است. برای حراست از این میراث جهانی، اقداماتی جهت احیای آن صورت گرفته است. برای نمونه خانه رسولیان، مرتاض و چند خانه مجاور آن به دانشکده هنر و معماری و خانه های متعددی به هتل و رستوران، تغییر کاربری یافته است و این امر، قدم مؤثری در حفظ آن می باشد. احیای چنین بناهایی در راستای حفاظت از آن، با مشکلاتی روبرو می باشد که یکی از آنها، مواجهه با بخش های زمستان نشین و تابستان نشین می باشد که به دلیل جهت گیری خاص این بناها در راستای قبله و حضور نظام کوچ در زندگی گذشته، ایجاد شده است. در اعمال کاربری های جدید این بناها جهت احیای آن، فضاهای موجود، در تمام طول سال مورد استفاده قرار می گیرد و اغلب در نیمی از سال، منجر به مصرف بیشاز حد مجاز انرژی های تجدیدناپذیر خواهد شد. در این نوشته سعی می شود خانه رسولیان واقع در مجموعه هنر و معماری فعلی، معرفی گشته، پنج دری قسمت اندرونی که در طبقه همکف این خانه قرار گرفته است و جزء فضاهای زمستان نشین محسوب می گردد؛ مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. در ادامه راهکارهایی برای مناسب سازی این فضا جهت استفاده سالانه، با به حداقل رساندن مصرف انرژی های تجدیدناپذیر، پیشنهاد و صحت راهکارهای معرفی شده با روش های محاسباتی، تصدیق و تثبیت می گردد. بدین صورت علاوه بر حفظ و احیای این بناها، قابلیت استفاده از فضاهای زمستان نشین و تابستاننشین در تمام طول سال بدست می آید و مصرف انرژی های تجدید ناپذیر به حداقل خواهد رسید

کلیدواژه ها:

بخش زمستان نشین ، استفاده سالیانه ، حیاط مرکزی ، آسایش دمایی ، تهویه طبیعی