بررسی نقشبتن در هماهنگی یا تناقض با توسعه پایدار زیستمحیطی

صنعت ساختمان به عنوان بزرگترین مصرف کننده و برداشت کننده مصالح طبیعی از زمین است که به عنوان بزرگترین تولید کننده نخاله نیز در سطح کشور محسوب میشود. با در نظر گرفتن اینکه بتن پر مصرفترین ماده ساختمانی در کشور است لذا بررسی اثرات مثبت و منفی آن از لحاظ اثرات زیستمحیطی بسیار حائز اهمیت میباشد. در کشور ما با وجود این که میزان مصرف سرانه بتن از متوسط سرانه در جهان بیشتر است، به آموزش و پژوهش توجه کافی مبذول نمیگردد و اثرات سوء آن در کیفیت نازل بتن- های مصرفی مشهود است. این در حالی است که در کشورهای پیشرفته از اواخر دهه هفتاد میلادی همگام با صنعت در زمینه آموزش و پژوهش بتن تحول اساسی صورت پذیرفته و در سالهای اخیر، علیرغم مصرف نسبتاً کنترل شده بتن در این کشورها مطالعات ریز ساختاری و بهره گیری از امکانات و تجهیزات ویژه برای پژوهش در زمینه بتن متداول گشته است. بتن مصرفی با توجه به فرآیند تولید آن میتواند نقش هماهنگ یا متناقض با توسعه پایدار محیطی داشته باشد؛ میتواند بهعنوان گزیدهترین مصالح ساختمانی و سپر حفاظتی انسان و محیط زیست عمل نماید و یا تأثیرات زیانبار جدی بر محیط زیست بر جای گذارد. لذا بازنگری فرآیند تولید بتن، ملحوظ داشتن ارتقاء کیفی آن و نیز تلاش در جهت دستیابی به بتنهای پایا ضرورت دارد. در همین راستا، تحقیق موجود ارائه کننده ناهنجاریهای موجود در روند تهیه بتن میباشد که با معیارهای زیستمحیطی موجود در تعاریف توسعه پایدار تناقض دارد. سپس با ارزیابی مقایسهای با ضوابط اعلامیه ریو مبنی بر پایداری توسعه جوامع انسانی، راهکارهایی در راستای کاهش این ناهنجاریها بیان شده است

کلیدواژه ها:

بتن ، محیط زیست ، توسعه پایدار ، اعلامیه ریو ، صنعت ساختمان ، انرژی ، سلامتی