پهنه بندی مناطق ساحلی جهتتوسعه پایدار توریسم با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور ( منطقه نوشهر و چالوس)

یکی از مسائل مهم تأثیرگذار در رشد و توسعه اقتصادی و توسعه منطقه ای و محلی، توریسم است. در سواحل شمال ایران نقشعوامل طبیعی در گسترش توریسم ساحلی بیشتر است. اما نتیجه استفاده بی رویه از منابع ساحلی توسط توریسم، وارد آمدن صدمه به محیط طبیعی است. با گسترش فعالیتهای توریستی در نواحلی حساس ساحلی آسیبهای جدی مانند فرسایشخاکو ساحل، از بین رفتن پوششگیاهی و آلودگیهای ناشی از فعالیت های توریستی به محیط طبیعی وارد می شود. به همین دلیل به منظور تعیین نواحی آسیب دیده جهت برنامه ریزی و حفاظت از مناطق ساحلی و مکانیابی مناطق مناسب توریسم ساحلی، اطلاعات مورد نیاز رقومی شده در سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و اطلاعات مربوط به تصاویر ماهواره لندست TM4 و 5 برای ارزیابی زمین جهت توسعه توریسم ساحلی به کار گرفته شده اند. بدین منظور ابتدا عوامل طبیعی و انسانی مؤثر در مکان گزینی تأسیسات توریستی در ساحل درجه بندی شده و همچنین عوامل منفی توسعه توریسم نیز مانند فرسایش خاک، گیاه و خط ساحلی، تغییر کاربری اراضی، آلودگی آبهای ساحلی و تغییر چشم انداز طبیعی از طریق طبقه بندی اطلاعات ماهواره ای استخراج گردیده و با استفاده از روش CRITIC مورد ارزیابی چند عامله قرار گرفته اند. سپس نواحی آسیب دیده برای برنامه ریزی حفاظتی و ترمیمی مشخص شده و نواحی بهینه برای گسترش صنعت توریسم در ساحل منطقه مورد مطالعه با کمترین میزان تأثیر منفی بر محیط، استخراج شده و مناطق مناسب توریسم در منطقه مورد مطالعه پیشنهاد گردیده اند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی چند عامله ، توریسم ، توسعه پایدار ، سنجشاز دور ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، مناطق ساحلی