روش های الی ایجاد اتصالات عرضی در غشاء پلی وینیل الکل

ویژگی ذاتی آب دوستی غشاهای پلی (وینیل الکل)، بر اساس به کارگیری غشاء در فرآیند تصفیه ی آب، آن ها را به پلیمرهای جالب توجهی تبدیل کرده است. مقاومت حرارتی و شیمیایی و پتانسیل بالای ضد رسوب این مواد، همراه با نفوذپذیری آب، همواره مورد توجه می باشد. ظرفیت تورم (ازدیاد حجم) بالا، مستلزم اتصال عرضی مناسب پلی وینیل الکل، به منظور اطمینان از نگه داشتن آلاینده ها در آب و کاهش فشرده سازی تحت شرایط فشار است. به منظور دست یابی به این اهداف، چالش های بسیاری در پیش رو بوده و نفوذ شار، به لحاظ اقتصادی، در این میان اهمیت بسیاری دارد. مقالات ارائه شده در خصوص اتصال عرضی غشاء پلی وینیل الکل را مورد بازبینی و مرور قرار داده و عوامل واکنش بسیاری را شناسایی کرده ایم. گلوتار آلدئید، در مقایسه با فرمالدیهید یا گلسیدیل آکریلیت، عامل اتصال عرضی به مراتب مؤثرتری بوده و نسبت به موارد مشابه دیگر، با افزایش بلورینگی در نتیجه ی گرمایش، محصولی با افزایش حجم کمتر را به وجود می آورد.

کلیدواژه ها:

پلی وینیل الکل ، غشاء ، اتصال عرضی ، مقاومت حرارتی و شیمیایی ، بلورینگی