پایش مستمر منطقه خلیج فارس با استفاده از نشانگرهای اکولوژیکی،محیطی،GISو RS به منظور مدیریت اکوسیستم پایدار منطبق بر چرخه دمینگ

گردشگری پدیده ای است کهن که از دیر زمان مطرح بوده و بتدریج،در طی مراحل گوناگون تاریخی،به وضعیت کنونی که یکی از فعالیتهای رو به رشد جهان می باشد و عموما تمامی کشور ها در تمامی مراحل توسعه پایدار به طور فزاینده ای به آن وابسته هستند،رسیده است.اکوتوریسم گونه ای از گردشگری است که تاکید بر جاذبه های طبیعی و محیطی و پناه بردن به آغوش طبیعت زیبا و تحسین و درک و لذت بردن از جاذبه های طبیعی دارد.واکوتوریسم پایدار توریسمی است که بتواند در زمانی نا محدود،در یک محیط ادامه یابد و از نظر انسانی و فیزیکی به محیط زیست آسیب نرساند و تا بدان حد فعال باشد که به توسعه سایر فعالیتها و فرآیندهای اجتماعی لطمه ای وارد نیاورد.نشانگرهای اکولوژیکی مانند انواع جانوران،بنتوزها،جلبکهاو......جهت ارزیابی وضعیت زیست محیطی می توانند استفاده گردند،به طوری که یک نشانه اولیه نگران کننده از تغییرات و استرس ها را در محیط زیست نشان می دهند.در این بین RS به عنوان ابزار پایش و مدیریت داده های مکانی به عنوان سیستم پشتیبانی تصمیم گیری قادرند داده ها اطلاعات را به منظور استفاده در مدیریت اکوتوریسم پایدار در چهار مرحله طرح ریزی،اجرا و عملیات،بررسی و اقدام در چرخه دمینگ در اختیار مدیریت قرار دهند.نواحی ساحلی و جزایر ایران در خلیج فارس،از لحاظ اکوتوریسم،مجموعه ای بسیار غنی از حیات گیاهی و جانوری را در بر می گیرد.وجود چشم اندازهای متنوع از سواحل صخره ای در محل تلاقی زاگرس جنوبی و خلیج فارس،شنهای روشن جزایر خلیج فارس،دلتا و مصب ،جنگلهای مانگرو و یا حرا،تالابها،مرغزارهای دریایی و آب سنگهای مرجانی این منطقه را به مقصدی بالقوه مهم برای گردشگران و صنعت اکوتوریسم ایران تبدیل نموده است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، چرخه دمینگ ، خلیج فارس ، نشانگرهای اکولوژیکی ، GISوRS