تحول مفهوم دیپلماسی در روابط بین الملل از منظر تئوری های واقع گرایی، لیبرالیسم و سازه انگاری

واژگان و مفاهیم دیپلماسی، دیپلمات، دیپلماتیک و مذاکره در ادبیات روابط بین الملل کاربرد فراوانی دارند و اغلب برای بیان نوع رابطه بین دو یا چند کشور دو یا چند بازیگر غیردولتی به کار میروند. دیپلماسی و مذاکره میان واحدهای دولتی و غیردولتی در ابعاد مختلف داخلی، منطق های و جهانی سابقه ای به درازای عمر بشری دارد و همواره در طول تاریخ برقرار بوده است. این مقاله درصدد به کارگیری نظریه های، نو واقع گرایی، لیبرالیسم و سازه انگاری برای تحلیل تحول مفهوم دیپلماسی در روابط بین الملل است. هدف بررسی و نشان دادن امکان و چگونگی به کارگیری نظریه های فوق به عنوان چارچوب مفهومی برای تبیین مفهوم دیپلماسی هست. ازاین رو، سؤال اصلی آن است که آیا میتوان تحول مفهوم دیپلماسی در روابط بین الملل را بر اساس نظریه های نوواقعگرایی، لیبرالیسم و سازه انگاری تحلیل نمود؟ یافته های پژوهش حاکی از آن است که با تقسیم بندی دیپلماسی به سه دوره مختلف (سنتی، غیرمتعارف، دووجهی در این پژوهش) میتوان آن را بر اساس نظریه های مطرح شده تحلیل تبیین نمود. بااین وجود باید این نکته را نیز مدنظر داشت که همه ابعاد و کلیت تحول مفهوم دیپلماسی فقط با این سه نظریه قابل تحلیل و بررسی نیست. شیوه پژوهش تحلیلی- توصیفی بوده و گردآوری اطلاعات بر مبنای روش کتابخانهای و استفاده از منابع اینترنتی میباشد.

کلیدواژه ها:

دیپلماسی ، واقع گرایی ، لیبرالیسم ، سازه انگاری