نقد روحیه تشاوم در منفلوطی باتکیه بر کتاب العبرات

چنانچه خواننده العبرات منفلوطی را مورد مطالعه قرار دهد، دیری نپاید که خود را در برابر نویسنده ای خواهد یافت که گاه از اندوهی جانکاه و یأسی ژرف می نویسد و گاه او را چون جست و جو گری می یابد،که در پایان جست و جوی خویش ،جز رنج و اندوه چیزی نصیبش نشده است، و اغلب او را چون شخصی بدبین می بیند که معتقد است حزن و اندوه او به حکم قضا و قدر است ، از این رو ابدی و دائمی است.نوشته های او مشتمل بر بدبینی و ناخوشنودی از وضع روزگار ، حکایت از فقر و ناکامی و پریشان حالی و گله از جور و ظلم عدوان است. وی در بیان دردها افراط نموده و گه گاه با روحیه رومانتیک و بدبینی،تصاویری بس حزن آلودو اندوهناک را برای خواننده به تصویر می کشد.موضوع تشاوم در ادبیات عرب از اهمیت ویژه ای برخوردار است.نویسنده توانایی چون منفلوطی این موضوع را در نوشته هایش بیشتر به نمایش در آورده است که کتاب العبرات وی نمود آشکار این بدبینی است.

کلیدواژه ها:

منفلوطی ، بدبینی ، محیط ، مکتب رومانتیسم ، العبرات