بررسی تحلیلی- تطبیقی مفهوم هستی و زمان از منظر افلاطون، کانت، هوسرل و هایدگر
محل انتشار: کنفرانس ملی هزاره سوم و علوم انسانی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 951
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCTMH01_298
تاریخ نمایه سازی: 30 آبان 1394
چکیده مقاله:
در این تحقیق آراء افلاطون، کانت، هوسرل و هایدگر درباب هستی و زمان با رویکرد تحلیلی- تطبیقی، بررسی و مقایسه میگردد و تاثیر این دیدگاه ها در افکار هایدگر بحث و در دیاگرامی نمایش داده می شود. یافته های تحقیق نشان داد که آراء این فلاسفه در مورد هستی و زمان تحت تاثیر شرایط و زمینه ای که در آن شکل گرفته اند، متمایز از دیگری است؛ از این رو افلاطون نظریه مثل را مطرح کرده، و کانت هستی را جزء احکام پیشینی ترکیبی دانسته است؛ هوسرل هستی راعینیت ذهنیت پنداشته و هایدگر به هستی از رهگذر وجود انسان پرداخته است. از طرفی آراء این فلاسفه در مورد زمان هم دخیل در تصویری بوده است که از هستی مطرح کرده اند. در بررسی این آراء ملاحظه میگردد که به تدریج از ایده ها و مفاهیم مطلق و مستقل از ذهن شناسا و زمان افلاطونی فاصله گرفته میشود؛ و حرکتی به سوی ذهن گرایی و زمانمندی آدمی صورت میگیرد.
نویسندگان
رزیتا ابوترابی
دکتری فلسفه و تربیت دانشگاه فردوسی مشهد
طاهره جاویدی کلاته جعفر آبادی
دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :