بررسی مفهوم اقامتگاه در قوانین موجود ایران و لایحه قانون تجارت

اقامتگاه از جمله مفاهیم حقوقی مشترک در حقوق داخلی و حقوق بین المللی است. که در هر حوزه حائز اهمیت می باشد . در حقوق بین الملل، اقامتگاه در کنار تابعیت یکی از عوامل تقسیم جغرافیای اشخاص در جامعه بین المللی است. اما اقامتگاه در حقوق داخلی نیز دارای اهمیت است ، در حقوق ایران اقامتگاه از عوامل کلیدی در تعیین تابعیت اشخاص حقوقی است . مهمترین منبع قانونی اقامتگاه در ایران قانون مدنی است البته قانون گذار در قوانین دیگر مثل قانون تجارت،قانون آئین دادرسی مدنی،امور حسبی،ثبت و قانون راجع به ثبت شرکتها موادی را به اقامتگاه اختصاص داده است. محور اصلی بحث در این مقاله بررسی اقامتگاه در قوانین نامبرده و لایحه قانون تجارت می باشد .

کلیدواژه ها:

اقامتگاه ، لایحه قانون تجارت ، قانون مدنی