بررسی صفات شاعرانه در غزلیات شمس

از عارفان و شاعران نامی قرن 7 مولانا جلال الدین بلخی ا ست. مصاحبت با شمس تاثیر بسیاری بر مولانا می گذارد به طوری که اشعار عاشقانه خود را به عارفانه تبدیل می کند. مولانا اشعاری برای شمس تبریزی سروده و نام کتاب را غزلیات شمس تبریزی گذاشته، این مقاله به کتاب غزلیات شمس تبریزی توجه دارد و علاوه بر آن به بررسی نقش صفات ادبی (ابیات 1126 تا 1150 ) آن هم از منظر علم بیان،صفت بار بلاغی دارد و جز صور خیال است، با توجه به تنها نمونه ای که مرحوم دکتر فرشیدور نوشتند آن هم در مورد دیوان حافظ و به وسیله منابع کتابخانه ای و اینترنت اثبات می شود که مولوی (قرن 7) و قبل از حافظ در اشعار خود از علم بیان و صفات شاعرانه وصنایع ادبی مخصوصاً استعاره بسیار استفاده کرده است.

کلیدواژه ها:

صفات ادبی ، صنایع ادبی استعاره ، مصاحبت ، بار بلاغی ، صورخیال ، صفت