SWOT ارزیابی فضا های گردشگری شهر اصفهان با معیار دسترسی معلولین با استفاده ازمدل

هر فرد به عنوان یک انسان دارای حقوقی است که وقتی در شهر زندگی می کندبه عنوان یک شهروند علاوه بر حقوق انسانی خود از حق شهروندی نیز برخودار می گردد.استفاده کردن از فضاهای شهری بدون محدودیت از حقوق شهروندی است . افراد دارای محدودیت حسی – حرکتی به خاطر محدودیت در اندام حسی خود نیاز های دیگری نیز دارند که احتیاج به خدمات شهری متناسب با وضعیت معلولین را طلب می کند. مشکلات موجود در طراحی فیزیکی شهری و معماری از بزرگترین موانع حضورافراد دارای معلولیت در فعالیت های اجتماعی است . با توجه به تعداد زیاد افراد معلول ونیزافزایش تصادفات رانندگی و حوادث غیرمترقبه دیگر که تعداد معلولین را افزایش می دهد؛ و همچنین نیاز شدید روحی این افراد به کاهش مشکلات و گذران اوقات فراغت به نحو مطلوب، وبانگاهی اجمالی به وضعیت موجود فضاهای گردشگری درشهرهای ایران،به طور اعم و شهر اصفهان به طور اخص که نشان دهنده این واقعیت هستندکه اغلب این فضاها پاسخگوی نیازها ومحدودیتهای افراد دارای معلولیت نبوده ؛ لذا تعمق در رفع نیاز هاو تنگناهای فرا روی معلولین در معابر ،مراکز عمومی ، مکان های گردشگری و کاربریهای مختلف به صورت علمی اجتناب ناپذیر است.هدف از این پژوهش؛ شناسایی و بررسی مشکلات معلولان ، مناسب سازی محیط های شهری با واقعیت های موجود و بهبود سازی مسائل حرکتی معلولان در مناطق مختلف شهری ، بهینه سازی اماکن موجود در ساختمان های عمومی مانند مجتمع های تفریحی -گردشی ، پارکها، اماکن اقامتی ،پذیرایی ووسایل حمل ونقل می باشد. روش پژوهش؛روش این پژوهش براساس هدف کاربردی وبراساس ماهیت توصیفی– تحلیلی می باشدوروش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی ( پرسشنامه ، مصاحبه ،مشاهده،) است. نتایج تحقیق : از نتایج این پژوهش می توان به ذکر این موارد پرداخت که اماکن گردشگری جهت استفاده معلولان در شهر اصفهان در سه وضعیت مناسب ،تاحدی مناسب ونامناسب قرار دارند، که مسئولین جهت بهبود این وضعیت باید برنامه ریزی دقیقتر و صحیحتر نسبت به این موضوع داشته باشند.

کلیدواژه ها:

ناتوان جسمی – حرکتی ، گردشگری معلولین ، فضاهای شهری ، پارک