قدیمی ترین خیابان ایران و تعاملات اجتماعی جاری در آن

شهرها تجلیگاه ارتباطات انسانها هستند . حضور مثبت افراد در فضاهای شهری ، سطح تعاملات مثبت اجتماعی را بالا برده و سبب ارتقاء کیفیت زندگی می گردد. البته این حضور در فضا ، ارتباط مستقیم با مطلوبیت فضا دارد و فضاهای مطلوب تمایل به حضور افراد را افزایش می دهد . اما متاسفانه با وجود رشد روز افزون بافت های جدید شهری به دلیل بی توجهی ه ای صورت گرفته به این موضوع ، فقدان مطلوبیت فضایی به منظور این حضور کاملاً مشهود است . در این میان خیابانها به عنوان زیربناییترین عنصر کالبدی هر شهر، فاقد کارایی لازم برای زندگی شهری و تعاملات اجتماعیهستند و غالباً نقش ارتباطی آنها به صورت مهمترین کارکرد ا شن درآمده است. گرایش و هدف این مقاله ، بررسی خیابانی تاریخی، به عنوان یک فضای شهری ارزشمند و بیمانند، با سطح تعاملات اجتماعی بالا، به منظور الگوبرداری و بهره گیری در طرح اندازی این نوع ف ضاهای شهری در بافت های جدید است . دراین راستا به شناخت خیابان سپه (شهدا) شهر قزوین، با سابقه ای از عهد صفوی می پردازیم. در این مقاله ابتدا تحولات کالبدی این خیابان بر اساس اسناد تاریخی و مدارک موجود بررسی میگردد. پ سس وضعیت موجود آن در ابعاد مختلف محیطی تحلیل شده و در بخش سوم عناصر تاثیر گذار بر پویایی و سرزندگی این فضا شناسایی میگردد. در نهایت راهکارهایی جهت بالا بردن سطح تعاملات اجتماعی ، به عنوان حلقه گمشده خیابان های کنونی ارائه می- گردد

کلیدواژه ها:

خیابان ، قدیمیترین خیابان ، خیابان سپه ، تعاملات اجتماعی ، فضای شهری ، شهر ، بافت تاریخی