دستیابی به مفاهیم و نشانه ها در معماری اسلامی با رویکرد نشانه شناسی(نمونه موردی برج آزادی تهران)

پیشینه ی نقد به زمانی به دیرینگی سقراط (و شاید پیش از آن) می رسد. از آن زمان به ویژه از رنسانس و نیز از سده نوزدهم تا به امروز، رویکردهای گوناگونی در تحلیلی من (اثر هنری) شکل گرفته است. نشانه شناسی یکی از این شیوه هاست. این شیوه تلاش می کند تا با کشف تحلیل نشانه های موجود در اثر و یافتن دلالت های میان نشانه های آن ها، معناهای اثر را کشف کند. بر همین اساس این پژوهش درآمدی است بر نشانه شناسی معماری و در جهت دستیابی به مفاهیمی که از طریق این علم می توان به آن ها پی برد. از آن جایی که معماری به عنوان یک موضوع میان رشته ای، نقطه ارتباط علم و هنر می باشد، در ورای اهداف علمی و نظری خود و برای اثبات آن ها تلاش می کند تا مفاهیم بدست آمده را در قالب کاربری و مصداق گونه بیان کند. با توجه به این که علم نشانه شناسی به دنبال شناخت دلالت های و ادراک کارکردهای ارتباطی در جهت استفاده از آن ها در شکل دهی به واقعیت و اصالت بخشی به آثار می باشد. مساله اصلی این مقاله نیز تحلیل نشانه های موجود در بنای مونومنتال ساخته شده با رویکرد معماری اسلامی در دهه های 1320 تا 1340 شمسی در ایران می باشد تا راهکاری مناسب برای بهره گیری از اصول استخراج شده از آن بنا توسط این علم برای افزودن به غنای آثار معماری دوران معاصر باشد.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، معماری اسلامی ، میدان آزادی