حاشیه نشینی و بحرانهای شهری

حاشیه نشینی درکشورهای درحال توسعه به محلات فقیرنشینی اطلاق میشود که اطراف شهرهای بزرگ ایجاد میشود دراین میان رشدانفجاری مناطق حاشیه نشین موجبات بروز بحرانهای بسیاری ازجمله ناامنی برای ساکنین این مناطق شده و مشکلات عدیده ای برای شهروندان به همراه داشته است که مهمترین آنها وقوع جرم وجنایت و بحرانهای امنیتی برای شهر می باشد هدف این پژوهش بررسی مفهوم حاشیه نشینی روند شکل گیری و نقش آن درناامنی و بروز انواع بحرانها اثرات نامطلوب آن درشهر و وقوع بحرانهای شهری می باشد درتحقیق حاضر نوع پژوهش ازنوع کاربردی و تحلیلی توصیفی بوده و مبتنی برشیوه کتایخانه ای اسنادی است براساس یافته های پژوهش بین میزان بزهکاری و حاشیه نشینی رابطه ای مستقیم وجود دارد و بزهکاری نیز درارتباط با نابسامانی فقراقتصادی و ناهنجاریهای اجتماعی هویتی و فرهنگی است که نوعی بحران را دربین ساکنین به وجود آورده که این مردم ازساختارقدرت و سیاست جدایی یافته و گروه اجتماعی پست تلقی میشوند و به لحاظ اجتماعی بعدمنفی دارند درزمان بحرانها اولین گروه اسیب پذیرمیباشند و همچنین سبب افزایش شدت بحران نیز می شوند که نیازمند برنامه ریزی مسئولان شهری برای این معضل می باشد

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، بحرانهای شهری ، اثرات حاشیه نشینی ، ناامنی