تأثیر افزایش دفعات بهره برداری بر عملکرد شبکه های آبیاری

کمبود نزولات جوی و پراکندگی نامناسب مکانی و زمانی آن باعث شده که کشور ما در زمره کشورهای نیمه خشک جهان قرار گیرد. لذا استفاده بهینه از آب موجود در بخش های مختلف و به خصوص بخش کشاورزی به عنوان عمده ترین مصرف کننده آب اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. با توجه به ثابت ماندن منابع آب و رشد جمعیت، مهم ترین مسئله، ارتقاء عملکرد بخش های مرتبط با آب در کشاورزی و از جمله بهبود عملکرد و بهینه سازی بهره برداری از شبکه های آبیاری می باشد. به تجربه ثابت شده است که مدیریت سیستم های آبیاری و زهکشی پیچیده تر از آن است که تصور می شود. با بررسی وضع موجود و سوابق امر مشخص می شود مرحله بهره برداری و نگهداری از شبکه های آبیاری و زهکشی نسبت به مراحل مطالعه، طراحی و اجرا از ضعف و ناکارآمدی بیشتری برخوردار است[ 1]. بمنظور بهبود عملکرد ابتدا باید عملکرد فعلی شبکه تعیین گردد. یکی از ابزارهای مهم و موثر در این زمینه مدل های ریاضی می باشند. تا کنون مدل های ریاضی گوناگونی در مطالعه و شبیه سازی شبکه های آبیاری به کار رفته است که از آن جمله می توان به مدل های Icss, ModisوCanalmanاشاره نمود. در این تحقیق با استفاده از مدل جدید هیدرودینامیکRootCanalبه شبیه سازی هیدرولیک جریان غیرماندگار در شبکه های آبیاری پرداخته شده است. بدین منظور از کانال 1E1Rشبکه آبیاری دز استفاده شد و عملکرد این کانال در شرایط ورود موج مثبت بعلت افزایش نیاز آبگیری محاسبه شد. شبیه سازی ها در چهار حالت عدم بهره برداری، یکبار، دوبار و سه بار بهره برداری انجام گرفته و نتایج مقایسه شده اند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی عملکرد ، شبکه های آبیاری ، مدل Rootcanal