بررسی مقاومت به خشکی و بهبود جذب آب در گیاهان تحت تأثیر قارچهای مایکوریزا (Mycorrhizae)

مایکوریزا از دو کلمه (Myco) به معنی قارچ و (Rhiza) به معنی ریشه تشکیل شده است که در فرهنگستان علوم ایران با نام «قارچ ریشه» از آن یاد می شود؛ و نشان دهنده مشارکت در همزیستی بین قارچ و ریشه گیاه میزبان می باشد. قارچ، پوشش گسترده ای از رشته های نخ مانند بهم تنیده، بنام میسلیوم را اطراف ریشه گیاه میزبان تشکیل می دهد. در سال های اخیر استفاده تجاری از این قارچها به عنوان کودهای زنده (Biofertilizers) معمول شده است. تلقیح خاک با مایکوریزا رشد و عملکرد را در آزمایشگاه و در مزرعه افزایش می دهد. مایکوریزا، افزایش جذب آب و عناصر غذایی را از راه افزایش سطح تماس ریشه یا از طریق افزایش طول مؤثر ریشه ممکن می سازد. مایکوریزا خصوصا می تواند سبب تغییراتی در روابط آبی گیاه شود پارامترهایی مثل هدایت هیدرولیکی، پتانسیل آب برگ، مقاومت برگ و سرعت تعرق، به شدت تحت تأثیر آلودگی ریشه گیاه به قارچ هاای مایکوریزا، قرار می گیرند. مطالعات متعدد نشان داده است که مایکوریزا راندمان مصرف آب در گیاهان را افزایش می دهد و این افزایش در شرایط تنش خشکی محسوس تر است. در این مقاله نقش این عوامل بیولوژیکی در بهبود جذب آب ریشه و روابط آبی گیاه مورد بررسی قرار میگیرد؛ ضمنا جنبه های زیست شناسی و رهیافت های اکوفیزلوژیکی آنان نیز بررسی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

بهبود جذب آب ، راندمان مصرف آب ، مایکوریزا ، مقاومت به خشکی