ارزیابی روش های زمین آماری در پهنه بندی کیفی آب زیرزمینی دشت سیرجان

افزایش روزافزون جمعیت و بالا رفتن استانداردهای زندگی در بسیاری از کشورها موجب افزایش نیاز به منابع آب با کیفیت مناسببرای مصارف مختلف کشاورزی، صنعت و شرب شده است. در بسیاری از تحقیقات و پژوهش هایی که به نوعی از داده های کیفیت آب درآن ها استفاده می شود، به دلیل نبود نقاط نمونه برداری در تمام محدوده، نیاز به میانیابی داده ها وجود دارد. در این پژوهش روش هایمختلف میانیابی شامل روش تابع شعاع محور، عکس فاصله وزنی و کریجینگ روی پارامترهای کیفی Na, CL, TDS و (SO(4؛ 56 نقطهنمونه برداری واقع در دشت سیرجان، در شهریور 1393 با استفاده از شاخص حداقل مربعات خطا RMSE ارزیابی شد. نتایج نشان داداز میان این روش های میان یابی مبتنی بر GIS ، برای پارامتر TDS روش کریجینگ عمومی با مدل (Hole Effect)، برای پارامتر CLروش کریجینگ ساده با مدل (Rational Quadratic)، برای پارامتر Na روش کریجینگ عمومی با مدل (Gaussian) و برای پارامتر(SO(4 روش کریجینگ ساده با مدل (J-Bessel) نتیجه بهتری دارد. همچنین نتایج طبقه بندی کیفی بر اساس روش شولر نشان داد که95 درصد دشت سیرجان ازنظر پارامتر سدیم در طبقه خوب و 6 درصد در طبقه قابل قبول، ازنظر پارامتر کلر کل دشت در طبقه خوب،ازنظر کل مواد جامد دشت فاقد آب با کیفیت طبقه خوب است و 20 درصد دشت در طبقه قابل قبول، 25 درصد در طبقه متوسط، 30درصد در طبقه نامناسب، 17 درصد در طبقه کاملاً نامطبوع و 8 درصد در طبقه غیرقابل شرب قرار دارد؛ همچنین ازنظر پارامتر یونسولفات کل دشت در طبقه خوب قرار دارد. به طورکلی کیفیت آب زیرزمینی دشت سیرجان به جز ازنظر پارامتر TDS شرایط مطلوبیدارد و کیفیت آب زیرزمینی از مناطق شرقی دشت به سمت غرب رو به کاهش است.

کلیدواژه ها:

سیرجان ، شولر ، کریجینگ ، کیفیت آب ، TDS ، GIS