اثر سطوح مختلف سوپرجاذب و شوری آب آبیاری بر روی تغییرات کمی و کیفی زهاب

قرار گرفتن ایران در زمره کشورهای کم بارش با آب و هوای خشک و افزایش روزافزون جمعیت موجب لزوم بررسی راهکارهای استفاده بهینه از آب در کشاورزی شده است. از جمله این راهکارها استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب می باشد. در این پژوهش به بررسی تغییرات کمی و کیفی آب خروجی از خاک های حاوی سطوح مختلف پلیمرهای سوپر جاذب پرداخته شد. پژوهش در قالب طرح آزمایشی فاکتوریل بر پایه بلوک های کاملا تصادفی در سه سطح پلیمر سوپرجاذب (0، 0/3 و 0/6 درصد وزنی) سه سطح شوری آب آبیاری (2/6، 4 و 6 دسیزیمنس بر متر) و دو نوع پلیمر سوپرجاذب (A200 ساخت پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران و A200 ساخت کشور فرانسه ) انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد هدایت الکتریکی زهاب بین سطوح مختلف استفاده از سوپر جاذب و شاهد در سطح پنج درصد تفاوت معنی دار شد. اثر متقابل نوع و سطوح مختلف سوپر جاذب، میزان حجم زهاب و میزان اسیدیته بین سطوح مختلف معنی دار نشد. با توجه با نتایج استفاده از سوپر جاذب در حضور آب و خاک شور به دلیل کاهش عملکرد پلیمرها و افزایش احتمال شوری خاک توصیه نمی شود.

کلیدواژه ها:

پلیمر سوپرجاذب ، آب شور ، زهاب ، لومی شنی