ارزیابی روش های درون یابی در پهنه بندی خشکسالی هواشناسی (مطالعه موردی: حوضه آبریز بختگان)

خشکسالی را میتوان پدیدهای گذرا، آرام ، تکرارشونده و جزئی جدانشدنی از اقلیم هر منطقه دانست. در خشکسالی چهار ویژگی عمده مورد مطالعه قرار میگیرد که عبارتند از: شدت، تداوم، فراوانی و گستره خشکسالی. هدف از انجام این تحقیق پهنه بندی تداوم و درصد فراوانی خشکسالی در حوضه آبریز بختگان و همچنین ارزیابی دقت روش های زمین آماری کریجینگ، کوکریجینگ و روش معین عکس فاصله در پهنه بندی خشکسالی می باشد. به این منظور از شاخص استاندارد شده بارش (SPI)، به عنوان شاخص منتخب جهت پایش خشکسالی در ایستگاه های واقع در منطقه با طول دوره آماری مشترک ۳۰ ساله (1389-1360) در مقیاس زمانی 9،6،3 و 12 ماهه استفاده گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که در همه مقیاس های زمانی، تداوم ها و درصد فراوانی خشکسالی بزرگتر، در مرکز و جنوب حوضه رخ داده است. همچنین نتایج نشان داد که در پهنه بندی تداوم و درصد فراوانی خشکسالی، روش کوکریجینگ دارای نتایج بهتری نسبت به سایر روش ها می باشد.

کلیدواژه ها:

درون یابی ، پهنه بندی ، تداوم و درصد فراوانی خشکسالی ، شاخص استاندارد شده بارش