امکان سنجی استفاده از بیوراکتور دفن پایدار جهت اصلاح اماکن دفن موجود در شهرهای ایران بمنظور بازیافت مواد،انرژی و کود

دفع غیر بهداشتی مواد زائد جامد شهری ، صنعتی و بیمارستانی یکی از معضلات ز یست مح یطی کشور محسوب میشود .در کشور ما تنها 8 درصد پسماندهای شهری بازیافت ،کمپوست و استفاده مجدد میشوند در حالیکه 92 درصد مواد زائد دفن میشوند که از این روش مدیریتی مواد زائد جامد، حدود 25 درصد دفن اصولی و تقریبا بهداشتی است و مابقی بشکل دفن غیربهداشتی و تلنبار می باشند. بنابراین لزوم بهینه سازی برخی از مراکز دفن غیر بهداشتی کشور و رساندن سطح فعلی آن به سطح قابل قبول بین المللی از یک سو و جامع پوشی به اهداف حفظ سلامت عموم و محیط زیست از سوی دیگر از طریق استفاده از بیو راکتور دفن پایدار ایجاد می گردد. امروزه دفن بهداشتی پسماندها با توجه به بالا رفتن سطح استانداردهای زیست محیطی و بهداشتی به فرایندی مطلوب بنام بیوراکتور دفن پایدار مبدل گردیده که در روند طراحی آن کلیه ملاحضات فنی ،اقتصادی ، اجتمایی ، زیست محیطی و بهداشتی بگونه مطلوب ملحوظ گردیده است. از مزایای بیوراکتور دفن پایدار ، کنترل استحصال گازهای حاصل از مراکز دفن (LFG ) و جلوگیری از انتشار گاز های گلخانه ای به اتمسفر ، امکان استحصال انرژی جهت مصارف خانگی ، صنعتی ( دیگهایبخار و میکرو توربین ها) و سوخت اتومبیل ، بالابردن سرعت تجزیه بیولوژیکی در بیوراکتور دفن و تصفیه شیرابه در جا ، امکان استفاده مجدداز فضا جهت دفن مجدد پسماندها، امکان استفاده از زائدات دفن شده بعنوان کود پس از پایان فرایند تثبیت ،بازیافت و استفاده مجدد از اجزاء قابل بازیافت پسماندها ( بازیافت در مقصد ) و در نهایت بهبود شاخص های زیست محیطی و بهداشتی و کاهش اثرات نامطلوب زیست محیطی می باشد. هدف از ارائه این مقاله بررسی ترکیب مواد زائد جامد در کشور ما در مقایسه با سایر کشورهای جهان و سهم دفن بهداشتی و غیر بهداشتی در مدیریت مواد زائد جامد کشور و معرفی بیوراکتور دفن پایدار و اصول طراحی آن در ساماندهی و مدیریت صحیح مواد زائد شهری به همراه کنترل شیرابه و گازهای محل دفن ودرنهایت بازیافت مواد ، کمپوست و بیوگاز و استفاده مجدد از فضای دفن می باشد.

کلیدواژه ها:

پسماند ، بیوراکتور دفن پایدار ، استحصال انرژی ، کمپوست ، بازیافتمواد