بررسی تاثیر کاربری اراضی و تراکم آبراهه در افزایش فرسایش در دو مقطع زمانی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی

روند رو به تزاید میزان فرسایش در حوزههای آبخیز کشور در اشکال مختلف، برآورد و تعیین مقدار فرسایش و نیز علل افزایش و تشدید آن را در حوزهها ضروری ساخته است. مشخص نمودن درجه فرسایشپذیری در حوزه و نمایشآن به صورت نقشه در محیط GIS ، در مدیریت بهینه از منابع آب و خاک در حوزه موثر میباشد. در این تحقیق که در حوزه آبخیز خیاوچای در استان اردبیل به انجام رسیده، پارامترهای کاربری اراضی و تراکم آبراهه مورد بررسی قرارگرفت و نقشه مربوط به این عوامل در دو مقطع زمانی قدیم ) 1341 ( با استفاده از عکسهای هوایی و مقطع زمانی جدید 1331 ( با استفاده از تصاویر ماهوارهای تهیه شده و درصد اراضی تحت تاثیر هر کدام از پارامترهای فوق مورد مقایسه ( قرار گرفت. سپس با استفاده از مدل EPM میزان فرسایش ویژه در دو مقطع ذکر شده برآورد گردیده و نقشههای فرسایش ویژه در محیط GIS تهیه شدند. نتایج نشاندهنده افزایش 252 درصدی اراضی کشاورزی و 52 درصدی اراضی مسکونی و نیز افزایش تراکم آبراهه از2/96 کیلومتر در هر کیلومتر مربع به 4/158 کیلومتر در هر کیلومتر مربع در حوزه مورد مطالعه در طی حدود سی و نه سال می باشد

کلیدواژه ها:

تراکم آبراهه ، کاربری اراضی ، EPM ، GIS