مباحث آبیاری فاضلاب در کشورهای در حال توسعه

حجم فاضلاب تولیدی بوسیله منابع خانگی ، صنعتی و تجاری با شرایط جمعیتی و زندگی شهری ، رشد یافته و باعث افزایش توسعه اقتصادی میشود،در نتیجه کاربرد چشمگیر فاضلاب نیز افزایش یافته ، همانگونه که کار میلیون ها کشاورز در حجم کم در مناطقشهری و نیمه شهری کشورهای در حال توسعه به فاضلاب یا منابع آبی آلوده فاضلاب بستگی دارد تا محصولات خوراکی با ارزش را برای بازارهای شهری آبیاری نموده ، غالباً هنگامی که هیچ منبعی از آب آبیاری در دست نیست. اجزاء نامطلوب در فاضلاب می تواند به سلامت انسان و محیط صدمه رساند . از این رو آبیاری فاضلاب موضوعی مهمی برای عوامل دولتی مسئول جهت حفظ بهداشتعمومی و کیفیت محیطی است . به دلایل مختلف اکثر کشورهای در حال توسعه هنوز قادر به اجرای برنامه های عملکردی جامع فاضلاب نیستند . بنابراین در دوران نزدیک ، مدیریت خطر و راه حل های موقتی نیاز است تا مانع از اثرات معکوس آبیاری فاضلابشود . راهکارهای WHO در سال 2006 برای کاربرد فاضلاب تدوین شد، که اندازه گیری هایی رادر ماوراء توصیه های سنتی تولیدمحصولات صنعتی یا غیرخوراکی پیشنهاد نموده است . استانداردهای فاضلاب با انگیزه و تحرک می تواند باعث توسعه و گسترش در مدیریت آب بوسیله بخشهای خانگی و صنعتی با تخلیه فاضلاب از منابع اصلی شود . تفکیک آلوده کننده های شیمیایی از فاضلاب شهری ، عملکرد را تسهیل بخشیده و خطر را کاهش می دهد . تحکیم ظرفیت اصلی و ایجاد روابط بین تحویل آب و بخشهایفاضلاب از طریق هماهنگی داخلی به مدیریت بسیار موثر فاضلاب و کاهش خطر منتهی می گردد

کلیدواژه ها:

مصرف مجدد فاضلاب ، مدیریت آبیاری فاضلاب ، سیاست های مصرف مجدد فاضلاب ، جوانب اصلی