ارزیابی روش های درون یابی مکانی در پهنه بندی شدت های خشکسالی بر اساس شاخص RAI (ناهنجاری بارش) مطالعه موردی: استان فارس

خشکسالی یکی از وقایع محیطی و بخش جدایی ناپذیر نوسانات اقلیمی است. این پدیده شرایطی از کمبود بارندگی وافزایش دما است که در هر وضعیت اقلیمی ممکن است رخ دهد. آ اهی از وضعیت خشکسالی با پیش بینی و پهنه بندیشدت های خشکسالی می تواند خطر زیان های ناشی از این پدیده را تا حد شایان توجهی کواهش دهد. تحقیق حاضر، تلاشی برای ارزیابی دقت روش های درون یابی مکانی جهت پهنه بندی شودت هوای خشکسوالی هوای رخ داده در اسنانفارس در سال 8811 با اسنفاده از شاخص ناهنجاری بارش ) RAI ( می باشد. بدین منظور آمار 18 ایسنگاه بواران سنجی در کل اسنان فارس با پراکنش مناسب اسنفاده شد و پس از حذف داده های پرت و بازسازی داده هوا، یود دوره آماری30 ساله 1388-1359 ( به عنوان دوره آماری مشنرک برای تمامی ایسنگاه ها در نظر رفنه شد و پارامنرهای آماری برای هر ایسنگاه محاسبه ردید. سپس به کمد شاخص RAI شدت خشکسالی سال 8811 برای ایسونگاه هوای مورد مطالعه مشخص شد. ننایج این تحقیا نشان داد که روش عکس فاصله با توان 2 به دلیول داشنن RMSE کمنر و R2بیشنر نسبت به روش های کریجینگ معمولی و عام و همچنین روش جبری وزنی معکوس فاصله 8 ، با توان های ید تا 8 به عنوان روش مناسب جهت تهیه نقشه شدت خشکسالی در اسنان فارس بر گزیده شد

کلیدواژه ها:

شاخص RAI ، درون یابی مکانی ، ارزیابی متقابل ، پهنه بندی ، استان فارس