بررسی اثر تجمع اجسام شناور (شاخه و برگ درختان) بر عمق آبشستگی پایه پلها

پلها یکی از مهمترین اجزاء سیستم حمل و نقل جادهای میباشند ولی در زمان وقوع سیلاب، پایداری این سازهها در اثرپدیدهی آبشستگی موضعی مورد تهدید قرار میگیرد. در این پدیده، مصالح اطراف پایهی پل شسته شده و یک گودال اطرافپایهی پل ایجاد میشود. از این رو قرار دادن شالوده پایهی پل در عمقی بیش از عمق آبشستگی متناظر با سیل طرح، به عنوان یکی از گزینههای مقابله با این پدیده مخرب مطرح بوده است. منشأ آبشستگی موضعی در واقع نوعی فرسایش در اطراف پایهپلها است که در نتیجه جریان های گردابی برخاستگی و جریان نعل اسبی میباشد. یکی از عوامل مهمی که باعث تشدید میزان آبشستگی پایههای پل شده و معمولاً مورد توجه قرار نمیگیرد، تجمع اجسام شناور و شاخه و برگ درختان در اطراف پایه میباشد. تاکنون رابطهی مشخصی برای تخمین عمق آبشستگی موضعی پایه پل ناشی از تجمع اجسام شناور ارائه نشدهاست. در این تحقیق با استفاده از دادههای آزمایشگاهی، رابطهای بر اساس تحلیل ابعادی برای این منظور استخراج شده و ضریب و نماهای رابطه با استفاده از اصول بهینهسازی مشخص شده است. مقایسهی نتایج این رابطهی بهینه با دادههای آزمایشگاهی مبنی بر بیشینه عمق آبشستگی، کارایی مناسب رابطهی پیشنهادی را نشان میدهد

کلیدواژه ها:

آبشستگی پای پل ، بهینهسازی ، شاخ و برگ درختان ، عمق بیشینه آبشستگی