مطالعه فرسایش بادی و آبی با استفاده از مدل IRIFR.E.A 1

هرکجا فرسایش شدید نیست، تاخیر یا کاهش همه فشارهای چرایی ممکن است احیاء گیاهان را ممکن سازد و پوشش شایسته و خوب بوجود آید برای غلبه بر این مشکل است تأثیر همزمان فرسایش آبی و بادی در رسوب زایی حوزه آبخیز مورد نظر و نیز لزوم بررسی و مقایسه پتانسیل رسوب دهی فرسایش آبی و بادی و همچنین تعیین کارامد بودن مدل تجربی اریفر در برآورد مقدار فرسایش بادی از جمله اهداف اصلی این تحقیق است. بر اساس تحقیق به عمل آمده، با توجه به شرایط ادافیکی و اقلیمی حوزه مورد بررسی، مشخص شد شاخص های تعریف شده برای عواملی همچون رطوبت خاک و مدیریت استفاده زمین به منظور ارزیابی مقدار فرسایش بادی اشکالاتی دارد و در صورتی که مورد بازنگری و اصلاح قرار گیرد، مدل اریفر درمناطق مشابه حوزه مطالعاتی کارآمد است، نیز مشخص شد مدل پسیاک اصلاح شده با توجه به اندازه گیری های مستقیم رسوب در حوزه مطالعاتی که همزمان با این تحقیق انجام گرفت، برآورد نزدیک به واقعیت از مقدار فرسایش آبی ارائه می کند. نتایج حاصله بیانگر این حقیقت است که مدل اریفر از لحاظ کمی و کیفی دقت مناسبی دارد و به لحاظ کمی فرسایش بادی 22/6 درصد و فرسایش آبی 77/4 درصد در کاهش حاصلخیزی اراضی حوزه موثر است.

کلیدواژه ها:

پتانسیل رسوبدهی ، حوزه آبخیز ، مدل تجربی فرسایش بادی ، مدل IFIFR.E.A مدل MPSIAC