جایگاه طراحی شهری پایدار با هدف بازیافت آب باران در مدیریت بحران آب

آب در شرایط طبیعی،چرخه ای از بارش،نفوذ به درون لایه های زمین،جریان های سطحی و تبخیر را طی می نماید.درمحیط های شهری چنین چرخه ای نمی تواند شکل بگیرد.آب در شهرها آلوده می شود،قابلیت نفوذ در کفسازی صلبمعابر را ندارد و با حرکت سریع در مجاری فاضلاب، فرصتی برای تبخیر نمی یابد.در نهایت این موضوع منجر به تأثیرات زیان باری بر روی ذخایر آب زیرزمینی، کیفیت منابع آب و بحران کمبود آب شهرها شده است. چالش های نامبرده نیازبه یافتن راه حلی موثر در مدیریت آب شهری را نمایان می سازد .هدف از این نوشتار،تحقیق در مورد تأثیرات شهر نشینی در اتلاف منابع طبیعی و نقش طراحی شهری پایدار در پایداری منابع آبی در بحران آب کشور میباشد.اینمقاله نشان میدهد که:با بهره بردن تؤامان از اصول نوین طراحی شهری پایدار در تلفیق با مدیریت آب شهری،میتوانبه مدیریت یکپارچه آب شهری دست یافت و از منبع طبیعی آب باران،بطور بهینهای استفاده کرد.برای انجام اینکار،این نوشتار از سه بخش عمده تشکیل میشود.نخست، مفهوم طراحی شهری پایدار و نقش آب در رسیدن به پایداری،موردبحث قرار میگیرد، سپس چکیدهای از پیشینه مدیریت یکپارچه آب شهری در خصوص جمع آوری و بازیافت آب باران درطراحی شهری، بررسی خواهد شد،و در نهایت چهارچوب مفهومی مدیریت بازیافت آب باران با استفاده از تکنیکهای طراحی شهری،ا رائه خواهد شد

کلیدواژه ها:

طراحی شهری پایدار ، بازیافت آب باران ، مدیریت بحران آب