تحلیلی پیرامون فرآیندهای جذب و بیوجذب و کاربردهای آن در حذف ترکیبات فنلی

امروزه در بسیاری از شهرهای دنیا، آلاینده های آلی مختلف از جمله فنل و مشتقات آن از طریق منابع مختلفوارد محیط زیست شده و آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی را افزایش می دهد. جذب سطحی روشی ساده، اغلباقتصادی، سریع و بدون نیاز به مواد شیمیایی می باشد و مقادیر کم آلاینده های آلی را از محلول های آبی حذف می نماید امامشکلاتی مانند راندمان کم، تولید محصولات جانبی سمی و گاهی هزینه زیاد عوامل محدود کننده استفاده وسیع از ایناستراتژی هستند از این رو استفاده از میکروارگانیسم هایی مثل جلبک ها و قارچ ها در محیط های آبی برایبیوجذب فلزات و آلاینده های آلی در مقیاس آزمایشگاهی و میدانی در سال های اخیر مورد مطالعه قرار گرفتهاست. بیوجدب ویژگی مشخصی از انواع غیرفعال و مرده است که غلظت ترکیبات را حتی از محلول های رقیقبوسیله جدب کاهش می دهد و غالبا ساختار دیواره سلولی گونه های مشخصی از جلبک ها، قارچ ها و باکتری ها باعث این پدیده می شود. به عنوان مثال فنل، 2-کلروفنل و 4- کلروفتل به صورت موثری با استفاده از بیوجذب توسط جلبک Sarrgasum muticcum حذف می شوند.

کلیدواژه ها:

بیوجذب ، جذب سطحی ، جلبک سارگاسوم ، فنل ، کلروفنل ، محلول آبی