روش های آبیاری باغات انار و تاثیر آن بر خصوصیات فیزیولوژیکی انار پس از برداشت

پس از احداث باغ انار آبیاری مهمترین عامل در عملکرد کیفی و کمی باغات انار و انار برداشت شده می باشد.باغات انار عموما دراقلیمهای گرم و خشک گسترش یافته اند. سطح تبخیر سالیانه در ایران حدود 2500 میلیمتر است و در اقلیمهای گرم و خشکدرختان آب زیادی را بصورت تعرق از دست داده و مقدار متنابهی نیز بشکل تبخیر آب موجود در خاک از دست میرود. در کنار اینمطلب انار میوه ای است که به دوره رشد طولانی نیازمند است و این خود بر حساسیت آبیاری در مورد این درخت می افزاید. درگام اول باید به این سوال پاسخ داد که نیاز بهینه درخت چه میزان است و در طول دوره رشد روزانه چه میزان آب در مقاطع زمانیاوائل بهار تا اواسط پائیز نیاز دارد؟ در این مورد اعداد متفاوتی دیده میشود که عموما به تجربه وابسته نیست و محصول ارزیابیتئوریک و آکادمیک میباشد.آنچه که ما در اینجا مطرح میکنیم حداقل نیاز درخت برای یک تولید اقتصادی با بهره برداری حدود 25 تن در هکتار و متکی بهتجربه میباشد. بدیهی است در اقلیم خشک و کم آب ایران چاره ای جز صرفه جویی در آب و اتکا به مقادیر بهینه با راندمان آبیاریبالا نمیباشد. در جدول ذیل نیاز آبی روزانه درخت انار در باغی با تراکم 1000 درخت در هکتار و سطح سایه انداز 50 درصد ازمحدوده آبیاری توسط درختان باغ آورده شده است.اکثر درختان انار به بافت خاک حساسیت زیادی نشان نمی دهند، و اگر خاکدارای ژرفا (عمق) و زهکشی کافی بوده و از اسیدیته مناسبی نیز برخوردار باشد به خوبی در آن رشد کرده محصول کافی میدهند البته لازم به تذکر است که خاکهای سبک تر معمولاً از خاکهای سنگین کم رطوبت تر بوده و به همین دلیل در بهار زودترگرم و در پائیز دیرتر سرد می شوند و چون از تهویه بهتری نیز بر خوردار است در صورت کفایت آب و مواد غذایی درختان میوه درآنها بیشتر رشد و انار دارای دوام بیشتری است.

کلیدواژه ها:

انار ، آبیاری ، روش نوین ، خاک انار