تحلیل فراوانی سیلاب بااستفاده ازالگوریتم فراکاوشی ژنتیک (مطالعه موردی :ایستگاههای هیدرومتری استان کرمان)

الگوریتم های فراکاوشی همچون الگوریتم های ژنتیک و بهینه سازی کلونی مورچه ها توجه زیادی را طی سال های اخیر با توجه به قابلیت حل مسائل در مهندسی آب به خود جلب کرده است. در این پروژه به ارزیابی فنون برآورد پارامترها در فراوانی توزیع سیل توسط الگوریتم های مذکور پرداخته شد. دراین تحقیق پارامترهای توزیعهای احتمال داده های 14 ایستگاه هیدرومتری کرمان که از 17 تا 48 سال آمار سیلاب آن هادر دست بود با استفاده ازروش های متداول احتمال حداکثر درست نمایی، گشتاورهاوگشتاورهای وزنی احتمال تخمین زده شدوبانتایج حاصل ازالگوریتم ژنتیک مقایسه گردید. توزیع های احتمال استفاده شده در تحقیق شامل پرتوتعمیم یافته، لجستیک، نرمال، لوگ نرمال دوپارامتره، گاماولوگ پیرسون سه پارامتره می باشد. تابع هدف، حداقل کردن میزان RMSE (جذر میانگین مربعات خطا) و CD (ضریب تعیین) در نظر گرفته شد. پس از آن با استفاده از پارامترهای بدست آمده ازروش الگوریتم ژنتیک دبی های محاسباتی بدست آمدواختلاف آن ها با دبی های مشاهداتی سنجیده و با دبی های محاسباتی روش های قبلی مقایسه گردید. معیارانتخاب بهترین روش تخمین پارامترهای توزیعهای احتمالی، میزان RMSE و CD بوده است. بر این اساس علی رغم این که ضریب تعیین دربعضی مواردبه مقدارخیلی جزیی ازالگوریتم ژنتیک بیشترشده بوداین نتیجه را می توان گرفت که روش فراکاوشی ژنتیک باتوجه به تفاوت چشمگیر RMSE منجربه استخراج پارامترهای مناسبتری دراین زمینه گردیده است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، پارامترهای توزیعهای احتمالی ، دبی حداکثرروزانه ، روش حداکثردرستنمایی ، روش گشتاورهای وزنی احتمال ، روش ممانها