رابطه نقد شوندگی و فرصت های سرمایه گذاری در سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

سرمایه یگذاری عبارت است از خردین یک قلم دارایی واقعی یا مالی که میزان بازده آن با ریسک مورد انتظار مناسب باشد. هدفی که اکثر سرمایه گذاران به دنبال آن هستند حداکثر کردن ثروت خود می باشد. این هدف؛ هدفی بلند مدت بوده که هم ریسک و هم بازده را مدنظر قرار می دهد. با توجه به این هدف باید جهت سرمایه گذاری در فرصت های موجود هم به عامل بازده و سودآوری و هم به عامل ریسک آن توجه نمود. فرصت های رشد یکی از جنبه هایی هستند که به صورت بالقوه توان کسب سود و جریان نقدی را برای شرکت فراهم کرده و بازده بالقوه را برای آینده فراهم می کنند. اما از طرفی دیگر همزمان به ریسک آن دارایی نیز باید توجه کرد. یکی از ریسک هایی که سرمایه گذاران با آن سر و کار دارند؛ ریسک نقدشوندگی آن دارایی است که به سرعت و سهولت تبدیل به وجه نقد شدن آن دارایی اشاره می کند. به عبارت دیگر سرمایه گذاران باید همزمان به نقد شدن آن دارایی توجه کرده و هم اینکه فرصت های رشد و سودآوری بالقوه شرکت را مدنظر قرار دهند. این پژوهش در پی دستیابی به ارتباط بین فرضت های رشد و سودآوری بالقوه یک شرکت و ریسک نقدشوندگی سهام آن شرکت است. در این میان عامل اندازه گیری شرکت هم به عنوان عامل اثر گذاری بر این رابطه مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تعیین رابطه عوامل مورد بررسی، تعداد 154 شرکت از بین جامعه آماری انتخاب گردید که اطلاعات مورد نیاز آن برای یک دوره 6 ساله(1393-1388) قابل دسترسی بود برای آزمون فرضیه های پژوهشی از تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج حاصله حاکی از وجود رابطه معندار و مستقیم بین فرصتهای رشد و سرمایه گذاری و اندازه شرکت با نقدشوندگی سهام شرکت است. بدین معنا که شرکتهایی که دارای فرصتهای رشد و سرمایه گذاری بالاتری هستند از نقدشوندگی سهام بیشتری برخوردار بوده ضمن آنکه شرکتهای کوچکتری نسبت به شرکتهای متوسط و بزرگ دارای نقدشوندگی کمتری می باشند.

کلیدواژه ها:

نقدشوندگی سهام ، فرصت رشد و سرمایه گذاری ، اندازه شرکت