بررسی رابطه ساختار بدهی و محافظه کاری حسابداری در شرکت های با شرایط بحران مالی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

در دنیای امروز با توجه به گسترش بازارهای سرمایه و افزایش میزان سرمایه گذاری، یکی از مسایل مهم مطرح، کیفیت اطلاعات مالی گزارش شده توسط شرکتها می باشد. هر چه قدر کیفیت اطلاعات بالاتر باشد، تصمیمات صحیح گرفته شده و نهایتاباعث تخصیص مناسب منابع مالی و افزایش رفاه خواهد شد. در ارایه اطلاعات مالی همواره باید این مسیله را مد نظر داشت که، تحمل زیان آتی در اثر تخمینی بیش از حد خوش بینانه نسبت به از دست دادن فرصت کسب سود ناشی از ارزش گذاری بیش از حد بدبینانه، جدی تر است و بنابراین رعایت احتیاط و محافظه کاری در ارایه اطلاعات مالی برای حفظ منافع سرمایه گذاران امری ضروری به نظر می رسد (بنی مهد، .(1388 محافظه کاری حسابداری یکی از چالش برانگیزترین موضوعات حسابداری طی یک قرن اخیر بوده است. صاحب نظران حسابداری به بررسی ابعاد مثبت و منفی این ویژگی اطلاعاتی گزارشگری مالی پرداخته اند. از دید طرفداران، محافظه کاری از طریق محدود کردن توانایی مدیران در بروز رفتارهای فرصت طلبانه به نظارت وحاکمیت صاحبان سرمایه کمک کرده و در انتقال حق کنترل شرکت به تامین کنندگان سرمایه اثرگذار است. در مقابل، منتقدان خاطر نشان ساخته اند حسابداری محافظه کارانه باعث کاهش خالص داراییها و سود خالص دوره میشود که این امر دسترسی شرکت به منابع مالی را کاهش میدهد (قالیباف اصل و همکاران، .(1394یکی از گروه های سرمایه گذار در شرکتها، اعتباردهندگان می باشند. آنها بازدهی نامتقارن در ارتباط با خالص دارایی ها دارند؛ وقتی ارزش خالص دارایی ها بالاتر از ارزش اسمی بدهی ها باشد، صاحبان بدهی هیچ پاداش اضافی را دریافت نخواهند کرد، صرف نظر از اینکه این اضافه ارزش چقدر باشد. اما زمانی که خالص دارایی ها کمتر از ارزش اسمی بدهی ها باشد، آنها تنها خالص دارایی ها را دریافت می کنند. بنابراین صاحبان بدهی درباره ارزشهای کمتر خالص دارایی ها نسبت به ارزشهای مازاد نگرانی بیشتری دارند. ارزش های بیشتر شرکت و خالص دارایی هاعموماغیر قابل تایید هستند و آنها خواستار گزارش حداقل مقدار خالص دارایی های شرکت هستند که این امر با استفاده از شناسایی سریعتر زیان ها نسبت سودها (محافظه کاری) امکان پذیر است (جبارزاده کنگرلویی و همکاران، .(1391)