پتانسیل کاربرد سیستم های سرمایش جذبی خورشیدی در ایران

کشور ایران در منطقه ای واقع شده که به لحاظ دریافت انرژی خورشیدی در بین مناطق مختلف جهان در بالاترین رده ها قرار دارد . میزان تابش انرژی خورشیدی در ایران به طور متوسط بین ١٨٠٠ تا ٢٢٠٠ کیلووات ساعت بر مترمربع در سال تخمین زده شده است . استفاده از انرژی خورشیدی به صورت کاربردهای حرارتی مانند سیستم های تأمین آبگرم، گرمایش و سرمایش از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است . در سیستم های سنتی تولید سرمایش یا کولرهای آبی است که مصر ف آب در آن زیاد است و رطوبت زیادی ( CFC ’ s ( تولید می کند و یا کولرهای گازی است که با کمپرس بخار عمل می نمایند و از کلروفلوئورکربن ها که باعث آلودگی محیط زیست می شوند استفاده می گردد . سیستم سرمایش جذبی، یک سیکل حرارتی باز است که توسط سرما و رطوبت گیری از هوا عم ل می نماید، در واقع در یک سیستم سرمایش جذبی از حرارت حاصل می توان جهت تأمین سرمایش محیط بهره گرفت . بنابراین این سیستم می تواند با یک سیستم تولید حرارت از انرژی خورشیدی مانند کلکتورهای تخت خورشیدی که برای تأمین گرمایش در دماهای متوسط به کار می رود کوپل گردد . کاربرد این سیستم ها علاوه بر صرفه جویی در مصرف انرژی در سالم سازی محیط زیست نیز بسیار مؤثر خواهد بود . مطالعات اولیه نشان د اده است که برای بیشتر فصول گرما برحسب موقعیت جغرافیایی منطقه، استفاده از انرژی خورشیدی برای تولید سرمایش امکان پذیر است . در این مقاله سعی شده است با یک مرور کلی بر روی مطالعات و تجربه هایی که تاکنون در دنیا صورت گرفته است پتانسیل کاربرد این سیستم ها بررسی گردد و روش سازگار با شرایط جغرافیایی مناطقی از ایران برای کاربرد سیستم های سرمایش خورشیدی جذبی پیشنهاد گردد .

کلیدواژه ها:

سرمایش جذبی ، سیستم خورشیدی ، دسیکنت ، ماده جاذب