مطالعه تغییرات سطح پوشش گیاهی پارک ملی بمو با استفاده از داده های سنجش از دور

پارک ملی بمو یکی از زیستگاه های مهم حیات وحش در جنوب غرب ایران می باشد که مورد تهدید و تعارضات انسانی واقع شده است. آگاهی از انواع پوشش سطح زمین و فعالیت های انسانی در بخش های مختلف به عنوان داده های پایه برای برنامه ریزی های مدیریتی مناطق ،بخصوص مناطق حفاظت شده از اهمیت وی‍ه ای برخوردار است. لذا در این مطالعه به منظور تهیه نقشه های پوشش سرزمین و تحلیل تغییرات ،از نمونه گیری های صحرایی،تصاویر ماهواره ای و نرم افزار های مرتبط بهره گرفته شد . با استفاده از تصاویر ماهواره ای سنجنده های TM و ETM+ اردیبهشت سال های (1368-1388) نقشه های پوشش گیاهی 20 سال یا استفاده از شاخص NDVI تهیه و بر روی آن ها اقدام به تعریف پنج کلاس اراضی (متراکم،متوسط تا خوب،متوسط،ضعیف ،بدون پوشش ) شد و مساحت اختصاص یافته به هریک از این کلاس ها در سال های مورد نظر تعیین و مقایسه انجام شد. تجزیه و تحلیل ها بیانگر گسترده بودن تغییرات کمی و کیفی پوشش گیاهی در پارک ملی بمو می باشد. به طوری که اراضی مرتعی با پوشش متراکم ،متوسط تا خوب و متوسط کاهش مساحت داشته و اراضی مرتعی با پوشش ضعیف و فاقد پوشش افزایش مساحت داشته اند. بیش ترین کاهش مساحت در اراضی با پوشش متوسط تا خوب صورت گرفته که از 10555.97 هکتار در سال 1368 به 1955.89 هکتار در سال 1388 کاهش یافته و بیش ترین افزایش مساحت در اراضی با پوشش ضعیف صورت گرفته که ا1795.31 هکتار در سال 1368 به 27062.98 هکتار در سال 1388 افزایش یافته است. به طوری که جایگزینی گسترده اراضی مرتعی با پوشش متوسط اراضی مرتعی با پوشش ضعیف به سهولت قابل مشاهده است.این کاهش معنادار ،نمایه ای از شرایط مساعد زیستگاهی و سیر تخریبی این اکوسیستم شاخص می باشد.

کلیدواژه ها:

پارک ملی بمو ، سنجش از دور ، شاخص پوشش گیاهی (NDVI)