میسان مواجهه مصرف کننده با نگهدارنده سدیم بنسوات ناشی از مصرف دوغ های طعم دار

با توجه به گسترش، محبوبیت و مقبولیت و مصرف بالای دوغ های طعم دار در بازار تجارت جهانی و اسیدی بودن دوغ و داشتن شرایط مناسب برای رشد قارچ ها در طول زمان ماندگاری، یکی از بازدارنده های قارچی و باکتریایی مورد استفاده در محصولات تخمیری لاکتیکی، سدیم بنزوات می باشد، اندازه گیری و تعیین مقدار آن در فرآورده به روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام شد. جهت بررسی این موضوع 10 ‏نمونه دوغ طعم دار از برندهای تجاری پرمصرف و 3 ‏دوغ ساده انتخاب و ار روش استاندارد IDF و دستگاه HPLC ‏مجهز به ستون کروماتوگرافی فاز معکوس‏، ‏ODS-C18 (150 ×4.6 mm) 5μmبرای شناسایی، اندازه گیری و تفکیک دقیق پیک سدیم بنزوات از پیک طعم دهنده ها و کنترل میزان سدیم بنزوات در دوغ های طعم دار استفاده گردید. جداسازی با استفاده از فاز متحرک متانول: بافر فسفات ( pH = 6/7)به نسبت 90:10 ‏و سرعت جریان بهینه (1/2 ml/min) در طول موج بهینه 227nm ‏انجام شد. حداقل و حداکثر محتوای بنزوات در برندهای مختلف به ترتیب 11/84 ‏و 41/57 ‏میلی گرم بر لیتر بود. 34 ‏درصد از نمونه دوغ های طعم دار فاقد بنزوات به عنوان نگهدارنده بودند و در 68 ‏درصد از نمونه ها که تست بنزوات مثبت شده بود میانگین و انحراف استاندارد غلظت بنزوات 21/9 ± 10/32میلی گرم بر لیتر به دست آمد. با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق، میزان مواجهه مصرف کننده با نگهدارنده سدیم بنزوات ناشی از مصرف دوغ های طعم دار بسیار بالاتر از حد قابل قبول دریافت روزانه ( 5 ‏میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) می باشد که این مغایر با سازمان های تنظیم کننده بین المللی و ملی می باشد که این نگهدارنده را در غلظت های کم توصیه کرده اند.

کلیدواژه ها:

دوغ طعم دار ، طعم دهنده نعنا ، سدیم بنزوات ، HPLC