بررسی تجمع برخی فلزات سنگین در بافت های عضله، پوست و آبشش در گیش گوژ پشت (Alectis indicus) در آبهای بوشهر

هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان تجمع 4 فلز سنگین سرب، کادمیوم، جیوه و آرسنیک، در بافتهای عضله، پوست وآبشش ماهی گیش گوژ پشت (Alectis indicus)، بود. نمونه برداری به صورت تصادفی در سواحل دیلم و گناوه استانبوشهر انجام شد. نمونه ها درون فلاکس یخ به آزمایشگاه منتقل شد. پس از زیست سنجی، جهت اندازه گیری غلظت فلزاتسنگین (Pb, Cd, Hg, As) بافت های عضله، پوست و آبشش ماهیان تفکیک گردید. جهت استخراج فلزات از بافت های موردنظر ماهیان از روش هضم با استفاده از مخلوط اسید استفاده شد. تعیین غلظت بوسیله دستگاه جذب اتمی مجهز به سیستمکوره گرافیتی انجام شد. میانگین تجمع فلزات در بافت عضله، پوست و آبشش به ترتیب فلز سرب 1/78، 2/19، 2/26؛ فلز کادمیوم 0/47، 1/06، 1/12، فلز جیوه 0/15، 0/19، 0/21 و فلز آرسنیک 0/09، 0/16، 0/17 میکروگرم برگرم وزن خشک بود. کمترین میزان جذب هر 4 فلز سنگین سرب، کادمیوم، جیوه و آرسنیک در بافت عضله و بیشترین آن در بافت آبشش بود.طبق دادهای ثبت شده تجمع فلزات در بافت عضله ماهی گیش گوژپشت و مقایسه با استانداردهای سازمان بهداشت جهانی،سازمان کشاورزی و غذایی سازمان ملل و اداره محیط زیست امریکا، میزان تجمع فلزات سرب، کادمیوم و جیوه بالاتر از حداستاندارد بوده است که برای سلامتی انسان ضرر دارد.

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، بافت ، گیش گوژپشت ، تجمع زیستی ، خلیج فارس