بررسی اثرات ضد دیابتی روزه داری بر روی موش های صحرایی ماده

ابتلای افراد زیادی از جامعه به دیابت باعث گردیده تا در مطالعه حاضر اثر روزه داری در جلوگیری از بروز این بیماری موردبررسی قرارگیرد، . برای این منظور 18 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به طور تصادفی درسه گروه کنترل غیر دیابتیک،تجربی و کنترل دیابتیک تقسیم و در هر گروه 6 سر موش مورد آزمایش قرار گرفتند. موش های گروه تجربی 25 روز قبل ازاندازه گیری قند خون، در معرض گرسنگی قرار داده شدند. بدین صورت که دسترسی به غذا فقط 6 ساعت در شبانه روز ازساعت 18 تا 24 برقرار بوده، درحالی که برای دسترسی به آب محدودیتی ایجاد نگردید. این حالت به مدت 10 شبانه روزادامه یافت، بعد از آن به مدت 10 شبانه روز دیگر همانند گروه های دیگر دسترسی آزادانه به آب و غذا برقرار گردید. در روز21 به گروه کنترل غیردیابتی سرم فیزیولوژی تزریق و گروه تجربی و کنترل دیابتی با استفاده از ماده آلوکسان با دوز130mg/kg مبتلا به دیابت گردیده بعد از 4 روز میزان قند خون همه گروهها اندازه گیری شد. درنهایت آنالیز داده هایآزمایش با استفاده از آزمون های آماری، روزه داری را دارای اثر معنی داری بر پیشگیری از دیابت نشان داد.

کلیدواژه ها:

دیابت ، روزه داری ، ماده آلوکسان